พริกจินดายกมือกุมขมับมองเหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวายตรงหน้าด้วยความตึงเครียดเส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบ ๆ มองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างปลงตกไม่รู้ว่าควรจัดการกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้อย่างไรดี
เมื่อผู้เป็นพ่อกับพี่ชายพร้อมกระโจนใส่คาเรนอยู่ทุกเมื่อ ในขณะที่คาเรนยืนนิ่งไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใด
“มึง มึง” นายตำรวจกัดฟันกรอดอย่างเดือดดาลเมื่อชายตรงหน้าท้าทายอำนาจมืดเขาอย่างไม่เกรงกลัว เขาโกรธจนเนื้อตัวสั่นเทิ้ม เป็นตำรวจมาครึ่งค่อนชีวิตจับผู้ร้ายมานับครั้งไม่ถ้วนแต่ไม่เคยพบเจอใครอวดดีได้เท่าอดีตคู่ขาลูกสาวคนนี้อีกแล้ว
“จะยิงก็ยิงครับ แต่ถ้าจะไล่ ผมยืนยันคำเดิมว่าผมไม่ไป” พริกจินดาหันขวับมองหน้าคาเรนด้วยความไม่พอใจ
“พูดบ้าอะไรของนาย พูดอะไรออกมารู้ตัวรึเปล่า” ไม่รักตัวกลัวตายบ้างหรือไงถึงได้ท้าทายพ่อของเธอหน้าตาเฉยขนาดนั้น
“มึงอย่ามาท้าทายกู มึงรีบไสหัวมึงออกไป”
“ผมไม่ไป”
“มันไม่ไปก็ยิงมันเลยพ่อ
