เขาแค่แสดงออกว่าห่วงใยเธอ ซึ่งเขาก็คงหวังผลให้เธอมีลูกให้เขา เขาใจร้ายมาก หลอกให้เธอรักแล้วจะพรากลูกไปจากอกของเธอ เขาช่างใจดำเหลือเกิน คิดว่าเธอเห็นแก่เงิน เธอไม่ได้ต้องการสักนิด เขาหวังแค่ให้เธอเป็นแม่พันธุ์ผลิตลูก
ปิ่นปัทมานึกสะท้อนในอก ลูบท้องตัวเองไปมาอย่างหวงแหน ทั้งเศร้าใจเสียใจกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น เธอไม่มีวันยอมให้ใครมาพรากลูกไปจากอกของเธอแน่นอน
“ลูกจ๋า... แม่คงทนไม่ได้ถ้าจะต้องจากหนูไป แม่จะพาหนูไปด้วย จะเลี้ยงหนูให้ดีที่สุด แม่ขอโทษที่ทำให้หนูกำพร้าพ่อ แต่แม่ทนไม่ได้ ทนไม่ได้จริงๆ" ”เธอสะอึกสะอื้นเจียนจะขาดใจ รู้สึกอดสูกับชะตาชีวิตของตัวเอง
ที่เธอไม่เคยเรียกร้องการแต่งงานเพราะคิดว่าการแต่งงานไม่มีค่ามีความหมายอะไร นอกจากหัวใจที่มั่นคง บางคนมีงานแต่งงานใหญ่โต แต่ก็ต้องเลิกรากันไป ที่เธอไม่เคยขอให้เขาพาเธอไปจดทะเบียนสมรสก็เพราะคิดว่า มันเป็นแค่กระดาษแผ่นเดียว เธอไม่อยากผูกมั
