เมื่อออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้านางก็เดินเที่ยวเล่นต่ออีกสักพักจนท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี จึงหันไปหาซูเจินกับเป่าเป้ย ทว่าเมื่อหันไปกลับไม่พบคนทั้งสอง ส่วนเจียวลู่และเจียงฮุ่ยหวงนั้นเห็นบางอย่างผิดปกติจึงปลีกตัวออกไปซึ่งในคราแรกเจียงฮุ่นหวงออกไปก่อน ต่อมาแม้จะไม่อยากปล่อยให้สตรีอยู่ด้วยกันแต่เจียวลู่ก็มิอาจปล่อยให้คนน่าสงสัยรอดสายตาไปได้
ในตอนนี้นางกำนัลทั้งสองยังหายตัวไปอีกทำให้นางอยู่อย่างโดดเดี่ยว แม้ว่าผู้คนจะยังครึกครื้นไม่ต่างจากตอนกลางวัน ทว่าพลบค่ำเช่นนี้ช่างน่ากังวลใจยิ่งนัก…
…เหตุใดข้าจึงรู้สึกไม่ดีเช่นนี้…
จางลี่ซือมองไปรอบ ๆ นางรู้สึกราวกับโดนจับจ้องมาจากที่ไหนสักแห่ง…
…ไม่สิ ข้าไม่ควรแสดงความหวาดกลัวออกไป เดี๋ยวก็คงมากันเองแหละ…
ทว่าในตอนนั้นเองสายตาของนางก็ไปเห็นสตรีนางหนึ่งในชุดซอมซ่อ สตรีนางนั้นจะไม่สะดุดตาของจางลี่ซือเลยหากใบหน้าไม่ละม้ายคล้ายกับคนที่นางรู้จักและอยากเจอ
