เป็นเวลาสิบวันพอดีนับตั้งแต่กลับมาจากเมืองหลวง ทว่าในวันนี้กลับต้องเคลื่อนทัพไปยังเมืองหลวงอีกครั้ง รถม้าวิจิตรงดงามถูกลากตามหลังอาชาสูงสง่าโดยมีร่างของบุรุษนั่งบังคับอยู่
“อาการของซือหวางเฟยเป็นเช่นไรบ้าง?”
หยงเล่อซีซวนเอ่ยถามขึ้นเมื่อเกิดคำถามขึ้นในใจ เหมือนเมื่อสองสามวันก่อนตนจะได้ยินว่าจางลี่ซืออาการกำเริบ ทว่าวันนี้กลับนั่งรถม้าเดินทางมาด้วย
“ดีขึ้นแล้ว ท่านอย่าได้กังวล”
“เดินทางไกลเช่นนี้จะมิเป็นไรหรือ?”
“หากท่านมีสตรีข้างกายบ้าง ท่านจะรู้ว่าเหตุใดจึงต้องตามใจนางเช่นนี้”
“หึหึ เช่นนั้นรึ”หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเหลือบมองไปที่รถม้าด้านหลังก่อนจะหันกลับมาสนทนาต่อ”อาการของนางเป็นเช่นไรเล่า ข้าจะได้หาหมอฝีมือดีที่สามารถรักษาอาการของนางได้”
อันตงหยางลังเลว่าควรบอกออกไปดีหรือไม่ ทว่าหากไม่นู้อาการของนางการตามหาหมอมารักษาก็อาจจะคลาดเคลื่อน จึงตัดสินใจเอ่ยออกไป
“นางมักมีอาการเจ็บหน้าอกอย่
