แพรรดาออกมาจากห้องน้ำก็เจอกับทิวัตถ์ที่เดินลงมาจากชั้นสองพอดี
“บังเอิญจังนะคะท่านรองที่เราเจอกันที่นี่”
“อยู่นอกบริษัทเรียกผมว่าวัตถ์ก็ได้”
“ค่ะคุณวัตถ์”
“แล้วจะกลับหรือยังล่ะ ผมจะไปส่ง”
“รดายังไม่อยากกลับค่ะ กำลังคุยกับหมอวินสนุกอยู่เลย นี่ก็ว่าจะไปหาที่นั่งคุยกันต่อ คุณวัตถ์จะกลับแล้วเหรอคะ”
“ยั่วผมคนเดียวไม่พอหรือไง ถึงได้ยั่วคนอื่นไปทั่ว”
“รดาไม่ได้ยั่วนะคะ เราสองคนก็แค่คุยกันเท่านั้นเอง”
“แล้วคุยกันต้องถึงเนื้อถึงตัวขนาดนั้นเลยหรือไง แล้วที่บอกว่าจะออกไปคุยกันต่อที่อื่นผมว่าก็คงจะเป็นนอนคุยมากกว่าล่ะมั้ง”
“รดาจะทำอะไรมันก็เป็นสิทธิ์ของรดานี่คะ คุณวัตถ์เพิ่งจะบอกเองว่าที่นี่ไม่ใช่บริษัท”
“ถึงไม่ใช่บริษัทก็ถือว่าคุณเป็นคนของผมนะ”
“รดาไม่ได้คิดอย่างนั้นค่ะ เวลางานก็คือเวลางาน เวลาอยู่ข้างนอกทุกคนก็มีอิสระที่จะทำอะไรหรือไปนอนกับใคร รดาขอตัวก่อนนะคะไม่อยากให้เขารอนาน” พูดจบแพรรด
