กัญจน์ วัสวัตธาดา กลายเป็นผู้ชายที่หมดสภาพไปโดยสมบูรณ์!
ชายผู้ยิ่งใหญ่กุมเศรษฐกิจของประเทศไว้ในกำมือยามนี้นอนแผ่หลาอยู่บนเตียงกว้าง สภาพอิดโรยไม่เหลือเค้าความสูงสง่า ใบหน้าหม่นหมองไร้ราศรี ดวงตาแดงก่ำคล้ายมีเส้นเลือดฝอยแตกเพราะอดหลับอดนอนมาสามคืน ไรหนวดไรเคราเขียวครึ้มผุดขึ้นเป็นตอ เสื้อผ้าที่สวมใส่ยังคงเป็นชุดเดียวกับวันที่เขากลับจากโรงพยาบาล วันที่เขาได้รู้ความจริง...
กัญจน์ขบกรามกำหมัดแน่น อยากจะปิดเปลือกตา แต่ทำไม่ได้ ทุกครั้งที่หลับตาเขาจะเห็นถึงความเลวระยำที่ตัวเองเคยทำกับอดีตภรรยาสารพัด พอลืมตาโพลงใบหน้าชิงชังของมธุมาสก็เด่นหราทำให้เขาปวดใจราวกับถูกก้อนหินทุบลงไปซ้ำๆ จนแหลกเหลว หลายครั้งที่มันปวดจนเขาต้องยกมือขึ้นมากุมหน้าอกเอาไว้แน่น เจ็บจนหายใจไม่ออก อึดอัดเหมือนคนที่ใกล้จะขาดใจตายเต็มที
จู่ๆ เขานึกสงสัย ตลอดห้าปีที่ผ่านมาที่มธุมาสต้องเผชิญกับความโหดร้ายทารุณที่เขามอบให้ เธอเอง
