ตูม!!!
ภายในหัวที่ว่างเปล่าระเบิดอย่างรุนแรง กัญจน์คว้ากุญแจรถวิ่งไปขึ้นรถ เหยียบคันเร่งจนมิดฝ่าไฟแดงไปไม่รู้กี่แยกกระทั่งถึงโรงพยาบาล ก่อนจะวิ่งขึ้นบันไดแทนการรอลิฟต์จนมาถึงห้องพักฟื้นของมธุมาส
ประตูที่ถูกเปิดผางออกทำให้ทุกคนหันมองเป็นตาเดียวด้วยความแปลกใจ เพราะชายหนุ่มที่เคยสูงสง่ามาดเนี้ยบอยู่เป็นนิตย์ ยามนี้กลับพรวดพราดเข้ามาในสภาพดูไม่จืด เสื้อเชิ้ตสีขาวยับย่นขมุกขมัว กระดุมหลุดลุ่ย ผมเผ้ายุ่งเหยิงปรกหน้า หนวดเคราเขียวครึ้มขึ้นตอ ดูแล้วเหมือนคนจรที่ไม่อาบน้ำมาเป็นแรมเดือน
“คุณย่าจะยกเมียผมลูกผมไปให้ผู้ชายหน้าไหนไม่ได้ทั้งนั้น ผมไม่ยอม!” เขาประกาศกร้าว แววตาดุดันพร้อมห้ำหั่นจ้องมองไปยังเศรษฐีหนุ่มเมืองใต้ที่ยืนกุมมือเมียเขาอยู่
คุณหญิงจรรยาปรายตามองหลานชายด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่ใคร่ใส่ใจท่าทีฮึดฮัดสักเท่าใดนัก ราวกับรู้อยู่แล้วว่าเจ้าตัวจะต้องมา
“มาแล้วก็ดีเหมือนกัน จะได้พูดทีเดียว
