“ต่อให้มาร์จะปฏิเสธกี่ร้อยกี่พันครั้ง พี่ก็มั่นใจว่าคือมาร์ แผลเป็นบนนั้นเป็นเครื่องยืนยันได้เป็นอย่างดี”
มธุมาสยิ้มเยาะ เลิกคิ้วถาม
“คุณเอาอะไรมามั่นใจคะ” ถึงตอนนี้เธอไม่รู้ถึงร้อนรนอะไรแล้ว รู้ก็รู้ไป เธอไม่แคร์
“พี่เชื่อหัวใจตัวเอง” เขาสบดวงตาเย้ยหยันของเธอแน่วแน่ “มาร์อาจจะไม่เชื่อ เพราะพี่เคยทำเรื่องเลวๆ ทำร้ายมาร์ให้เจ็บและเสียใจสารพัด พี่ไม่ขอแก้ตัวและยอมรับผิดทุกอย่าง พี่ขอเพียงโอกาสให้พี่ได้แก้ไขความผิดสักครั้ง พี่จะอยู่เคียงข้างมาร์ ชดใช้ในสิ่งที่พี่เคยทำแย่ๆ กับมาร์ทั้งหมดด้วยชีวิตต่อจากนี้ และความรักที่มีให้มาร์เพียงคนเดียวตลอดไป”
อา เจ็บเหลือเกิน...
มธุมาสเหยียดยิ้มมองหน้ากัญจน์อย่างเย็นชา รู้สึกราวกับเขากำลังเสียดสีกัน เมื่อก่อนเธอเฝ้ารอคอยคำๆ นี้มาเนิ่นนาน นานจนถอดใจ แต่ตอนนี้พอได้ฟัง นอกจากจะไม่ซาบซึ้งตรึงใจแล้ว ยังเหมือนโดนเขาเอามีดจ้วงแทงหัวใจเธอซ้ำๆ จนเลือดไหลนอง
เ
