การทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันพ่อแม่ลูกนับว่าเป็นกิจกรรมสร้างเสริมความสุขให้แก่เขาอย่างล้นเหลือ แต่ก็ยังเทียบไม่ได้กับการที่เขาได้มาส่งลูกๆ เข้าโรงเรียน กัญจน์ชอบช่วงเวลานี้มากที่สุด ชอบที่เขาได้อวดครอบครัวสุขสันต์ มีเมียสวย มีลูกๆ น่ารัก ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนเขาก็ยืดอกภูมิใจแบบสุดๆ รู้สึกว่าตัวเองช่างเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกนี้
และที่ชอบที่สุดของที่สุดของช่วงเวลานี้ก็คือ...
“คุณพ่อขา อุ้มน้องมายด์หน่อยค่า”
กัญจน์มองลูกสาวตาแป๋วแก้มป่องที่ยืนชูมือออดอ้อนเขาอย่างน่ารัก ในใจสัมผัสได้ถึงความหวานซึ้งที่ชวนละลาย เขาชอบตอนที่ลูกๆ อ้อนเขามากที่สุด เพราะมันทำให้เขารู้สึกราวกับว่าได้เห็นน้องมาร์ในวัยที่ยังเป็นเด็กน้อยช่างฉอเลาะ ยิ่งมองลูกสาวก็ยิ่งคิดถึงช่วงเวลาแสนสุขในตอนนั้น
“ได้เลยค่ะคนสวยของพ่อ” เขายิ้มกว้างแล้วโอบอุ้มแม่สาวน้อยตาโตแนบอก หอมแก้มแกอย่างรักใคร่ แล้วมองไปยังลูกชายให้ช่วยดูแล
