“คุณมันก็ทำได้แค่นี้แหละ ดีแต่ใช้กำลัง วางอำนาจบาตรใหญ่” รอยยิ้มเสียดสี สายตาเสียดแทงดุจมีดดุจหอกที่ประหัตประหารเขาให้พรุนทั่วทั้งร่าง
สีหน้ากัญจน์พลันทะมึน แววตาแข็งขึงดุร้าย ไม่ได้สะท้านสะเทือนกับถ้อยคำเหยียดหยามเท่ากับแววตาที่เกลียดชัง และรอยยิ้มเชือดเฉือนทิ่มแทงหัวใจเขาจนคล้ายจะหยุดเต้น ร่างสูงลุกพรวดย่างสามขุมเข้าหาหญิงสาวที่ปักหลักเชิดหน้าพร้อมสู้กับเขา ใช้สรีระที่แข็งแกร่งเหนือกว่าผลักดันร่างบอบบางให้กระถดถอยหลังจนสะดุดล้มลงบนโซฟา สองแขนกำยำท้าวยันบนพนักกักขังให้มธุมาสอยู่ใต้อาณัติของเขา ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ จงใจแสดงอำนาจอย่างที่เธอแดกดันเขา
“ออกไป!” มธุมาสเค้นเสียง แววตาวาววับชิงชังระคนโกรธแค้น เกลียดที่เขาชอบใช้กำลังข่มเหงเธอ และโกรธตัวเองที่อ่อนแอสู้รบตบมือกับเขาไม่ได้เลย
“เฮอะ! ทีอยู่กับผัวละทำเป็นสะดีดสะดิ้ง ต้องนอนกกชู้บนเตียงรึไงถึงจะชอบ”
มธุมาสแทบกระอักเลือดตายกับสายตาประ
