“ก็ปลุกคนขี้เซานี่แหล่ะ” พิธานยังคงยิ้มไม่หุบ แม้ว่าจะเพิ่งโดนหญิงสาวทุบมาก็ตาม
“สะกิดก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมาจับที่แก้ม” มีนายังไม่หายงอนที่คนตัวโตมาปลุกเธอโดยการสัมผัสที่แก้ม
“จะทำยังไงได้ล่ะ ก็แก้มมันน่าหอม แต่หอมไม่ได้ก็เลยใช้มือจับแทน” พิธานยังไม่หยุดแหย่หญิงสาว
“คุณนี่มันได้คืบจะเอาศอกจริงๆ” มีนาแยกเขี้ยวใส่เขา ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน เพราะดูท่าคนตัวโตไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว
“แต่ผมก็เจ็บจริงๆ นะคุณไม่เห็นใจผมบ้างเหรอ เมื่อกี้ก็โดนเย็บไปหลายเข็มเลย” ท่าทางออดอ้อนของเขา ทำให้หญิงสาวโกรธเขาไม่ลงจริงๆ
“ยังไงฉันก็ขอบคุณคุณมากนะ ไม่อย่างนั้นวันนี้คนที่ต้องโดนเย็บคงเป็นฉัน” มีนาสงบศึกชั่วคราวก่อนจะกล่าวขอบคุณเขาออกไป
“เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้มั้ย” ความเจ้าเล่ห์เข้าครอบงำชายหนุ่มทันที
“เป็นอะไรล่ะ ถ้ามันไม่มากเกินไปฉันก็จะทำให้” มีนาเอ่ยจริงจัง
“ไปทำข้าวต้มให้ผมกิ
