“ไม่ออก! แล้วจะเข้าไปลึกๆ ด้วย”
ดาหวันหวาดหวั่นสีหน้ากลัวชัดเจน ยืนตัวแข็งทื่อ ก้าวขาหนีห่างออกจากเขาไม่ได้ พอรู้ตัวอีกที พ่อเลี้ยงภูธเนศขยันเอาใบหน้าหล่อเหลาเข้าใกล้ ขณะอีกฝ่ายกำผ้าขนหนูไว้แน่น เพราะยังอึ้งนิ่งอยู่ ไม่คาดคิดว่าเขาจะเจ้าเล่ห์ไขกุญแจห้องสำรองเธอเข้ามา
“หรือว่าอยากให้พี่เข้าไปห้องน้ำพร้อมกัน ยืนรออ่อยสามีตัวเองหรือเปล่า”
ดาหวันประหม่าทุกครั้งอยู่ต่อหน้าพ่อเลี้ยงเถื่อนสุดยียวนตามลำพังแล้วทำตัวไม่ค่อยถูก ด้วยความตกใจรีบผลักร่างแกร่งสุดแรงของคนตัวเล็กแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ ล็อคประตูแน่น หวังว่าเขาคงไม่หาวิธีพังตามตื้อเธอต่อหรอกนะ
“ไอ้พ่อเลี้ยงโรคจิต”
“อาบน้ำไม่ต้องนาน เดี๋ยวพี่เปลี่ยนใจพังประตูเข้าไปดู”
ภูธเนศได้ยินเสียงสายน้ำไหลผ่านจากฝักบัวแสดงว่าอีกฝ่ายกำลังอาบน้ำจริง หากถ่วงเวลาไม่ออกมา แกล้งเขาให้รอเก้อ รับรองไม่ใช่แค่ไขกุญแจสำรองเข้าอย่างเดียว แต่จะพังประตูไปลงโ
