บทที่6 พี่เลี้ยงของลินิน
1596 Words
ความผิดทั้งหมดเป็นเพราะคนพ่อหื่นกาม ทำตัวโรคจิตคิดกระโดดโจนใส่ผู้หญิงหน้าสวยตามประสาอดีตหนุ่มเพลย์บอยเจ้าชู้ ก่อนเกิดเรื่อง ดาหวันอับอาย หน้าแดงลามถึงใบหูแดงชัดเจนรีบวิ่งเข้าห้องน้ำด้านหลังบ้าน เห็นรอยจูบสีกุหลาบปรากฎชัดเจน เอาน้ำลบขยี้ถูออกยังไงก็เห็นอยู่ดี
ลินินหันขวับส่งสายตาจ้องเอาคำตอบจากพ่อตัวเอง เด็กหญิงน้อยวัยห้าขวบครึ่งนั่งกอดอก ทำหน้างอนแก้มป่อง ทีแรกเธอคิดว่าเป็นผู้หญิงที่ชื่อพี่ฝนทิพย์ คอยส่งข้าวส่งน้ำให้พ่อเลี้ยงภูธเนศ ตามตื้อตามรุก อยากเป็นแม่เลี้ยงคนใหม่ของเธอจนตัวสั่น เธอจะได้ไล่ตะเพิดออกไปอย่างทุกที่
ทว่าคนนี้คือคนใหม่...
“คุณพ่อภูขา ลินินโกรธพ่อจ๋าแล้วนะ”
“พ่อขอโทษได้ไหมครับ เกี่ยวก้อยสัญญา”
แค่ได้ยินคำขอโทษจากภูธเนศ ลูกสาวเริ่มพูดชัดเจนวัยเพียงห้าขวบครึ่งก็หายโกรธ แอบเคืองนิดนึงที่ถูกพ่อมัดมือชก จับมือน้อยเกี่ยวก้อยสัญญาว่าจะไม่โกรธกันนานสิบนาที เหลือเวลาแค่สามเดือนก็เข้าโรงเรียน เขาเลยจ้างพี่เลี้ยงเด็กดูแลลูกสาวเพื่อเตรียมตัวเรียนทันพวกเพื่อนวัยเดียวกัน
“วันนี้พ่อเอาพี่เลี้ยงคนใหม่ดูแลลูกลินิน อย่าดื้ออย่าซน ทำตัวก้าวร้าวใส่พี่เขานะรู้ไหม ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่พ่อจะจ้างมาดูแลลูกสาวพ่อ”
“พ่อจ๋า ก็ลูกไม่ชอบนี่ค่ะ พวกหล่อนบอกลูกว่าจะมาเป็นแม่เลี้ยงคนใหม่ กลัวพ่อจะไม่สนใจลูก”
“แต่คนนี้ไม่เหมือนพี่เลี้ยงคนเก่าที่พ่อเคยจ้างมา หากลูกเจอเธอแล้ว รับรองลูกต้องชอบเหมือนพ่อที่ชอบถูกชะตาแน่นอน”
ลินินหน้ามุ่ย ทำตัวไร้มารยาทต่อหน้าแขกของพ่อ ซึ่งภูธเนศไม่ชอบกิริยาเด็กชอบเอาแต่ใจตัวเองของลูกสาว เขาจึงพาพี่เลี้ยงคนใหม่แนะนำให้ลูกรู้จัก
“สวัสดีค่ะคุณหนูลินิน พี่ชื่อพี่ดาหวัน จะมาเป็นพี่เลี้ยงดูแลคุณหนูระหว่างที่คุณภูธเนศไม่อยู่บ้านช่วงกลางวันนะคะ เอ๊ะ ทำหน้าบูดบึ้ง ระวังโตมาไม่สวยนะคะ แต่ยิ้มกว้างเหมือนพี่ดาหวัน จะได้สวย และคุณพ่อภูจะได้รักคุณหนูลินินเยอะๆ ยังไงล่ะคะ”
ลินินเจอพี่เลี้ยงคนใหม่มีรอยยิ้มกว้างแสดงความจริงใจประดับบนใบหน้าอ่อนหวาน อ่อนโยน ทว่าด้านในมีมุมเข้มแข็ง เด็กหญิงรู้สึกถูกชะตาพี่เลี้ยงที่ชื่อดาหวัน นิสัยน่ารัก ใจดี จนเธอนึกอยากมาเป็นแม่เลี้ยงคนใหม่ แต่เพราะภาพที่เห็นเมื่อกี้ ทำเอาเธอเก๊กฟอร์มทำหน้าหยิ่งเชิดเข้าใส่คล้ายไม่ยอมรับ
“ลินิน รีบยกมือไหว้สวัสดีพี่ดาหวันเขาสิลูก” เหมือนว่าลูกสาวเขาต่อต้านพี่เลี้ยงทุกคนที่พ่อเธอจ้างวานมาทำงาน
“มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลยค่ะ ลินินไม่ต้อนรับ”
“ลินิน ลูกเป็นเด็ก พูดแบบนั้นใส่ผู้ใหญ่ได้ยังไง ขอโทษพี่ดาหวันเดี๋ยวนี้!” เสียงแข็งดุดันของพ่อตักเตือนสั่งสอน พ่อเลี้ยงหนุ่มผิดเองที่เลี้ยงดูลูกสาวตามใจตนเองเก่งแบบนี้
“ไม่เป็นไรค่ะคุณภู เดี๋ยวดาหวันขอจัดการเอง”
ดาหวันชอบจะได้กำราบดัดนิสัยไม้อ่อนของเด็ก จะได้ดัดง่ายดีกว่าจะไปดัดไม้แข็งเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ แล้วมันดัดยากมาก พ่อเลี้ยงลูกติดลองให้เธอพิสูจน์งานดูแลเด็กว่าจะทำได้ดีตามปากพูดอวดเอาไว้หรือเปล่า
“พ่อจ๋า เขาจะมารังแกลินิน”
กลายเป็นเด็กน้อยขี้ฟ้อง ชอบออดอ้อนพ่อเข้าจนได้ ภูธเนศเลือกปล่อยมือจากลูกสาวถอยห่างเว้นระยะสมควร
“วันนี้พ่อต้องรีบเข้าทำงานที่สำนักงานใหญ่แล้ว พ่อจะให้พี่ดาหวันอยู่ดูแลพร้อมกับป้าดวงดีไหมลูกรัก”
เขาพยายามก้มจูบหน้าผากของลูกสาว ทำใจแข็งปล่อยให้พี่เลี้ยงเด็กคนใหม่อยู่ดูแล เชื่อใจดาหวันว่าจะดัดนิสัยของลินินให้กลายเป็นเด็กดีเหมือนเดิม
“พ่อจ๋า ลินินไปด้วย ไม่อยากอยู่กับพี่ดาหวัน”
เด็กหญิงลินินแสร้งร้องไห้กำลังวิ่งตาม ถูกพี่เลี้ยงคนนี้จับดักทางเธอเอาไว้หมดแล้ว
“จะไปไหนกันคะ คุณพ่อของคุณหนูบอกว่าจะไปทำงาน ตอนเย็นค่อยกลับ มาเล่นกับพี่ดาหวันดีกว่านะคะ” ใช้น้ำเสียงหวานหลอกล่อเด็กน้อยหันสนใจของเล่นมากกว่าติดพ่อ เป็นเด็กเอาแต่ใจตัวเอง
“หลีกไป!”
ลินินขึ้นเสียงใส่ ทว่าดาหวันไม่โกรธกลับยิ้มเย็น
“พี่ดาหวันจะไม่หลีกไปไหนจนกว่าคุณหนูลินินจะยอมขอโทษพี่ รู้ไหมว่าการทำตัวเป็นเด็กไม่น่ารัก ก้าวร้าว ไม่เชื่อฟังคำพูดผู้โตกว่า หากคุณหนูทำแบบนี้บ่อยจนกลายเป็นนิสัยติดตัว คุณพ่อภูจะไม่รักคุณหนูอีกเลยนะคะ อย่างนี้คุณหนูจะยอมรับได้เหรอ”
“แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งสอน เป็นแค่ลูกจ้างที่พ่อฉันจ้างมา ทุกคนที่เข้ามาในชีวิตพ่อจ๋าก็หวังตำแหน่งสูง อยากเป็นแม่เลี้ยงคนใหม่ของฉันทั้งนั้น เธอเองก็คงไม่ต่างกัน ไม่อย่างนั้นคงไม่เอาตัวใกล้ชิดพ่อจ๋าหรอก!”
“เรื่องเมื่อเช้า พี่ดาหวันขออธิบาย...”
“ไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น”
ดาหวันไม่แปลกใจที่พี่เลี้ยงแต่ละคนกลับเจอฤทธิ์เดชอาละวาดกราดเกรี้ยวของคุณหนูผู้เลี้ยงดูเอาแต่ใจตัวเองแทบจะเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าขนย้ายหนีกลับบ้านไม่ทัน ดื้อพยศ พูดจาไม่เห็นหัวหลักหัวตอผู้ใหญ่ แบบนี้ต้องสั่งสอนหลาบจำ
ลูกสาวของภูธเนศ ทว่านิสัยไม่เหมือนเขาเลยสักนิด ลินินอาจมีสายเลือดลูกคุณหนูทางแม่ ทว่านิสัยแบบนี้คล้ายกับใครบางคนที่ดาหวันเคยเจอ ครั้งแรกเจอหน้าเด็กหญิงลินินก็เหมือนเคยเจอที่ไหน แต่นึกทีไหร่ก็นึกไม่ออกว่าหน้าตาคล้ายใครที่รู้จัก
“คุณหนูคะ อย่าวิ่งสิค่ะ เดี๋ยวล้ม”
“พ่อจ๋า”
เด็กหญิงลินินก็ยังอยากยอมรับพี่ดาหวันคนนี้เป็นคนดูแลเธอมากกว่าพี่ฝนทิพย์ เธอเห็นลูกสาวเสี่ยเข้ม เจ้าของไร่ภาสรข้างไร่ของพ่อเลี้ยง
ดาหวันช่วยเด็กหญิงลินินวิ่งแทบสะดุดล้มจนเธอได้รับบาดเจ็บแทน แผลแค่ถลอกตรงหัวเข่ามีเลือดออกเล็กน้อย ภูธเนศตกใจหนักลืมความสนใจจากฝนทิพย์ส่งข้าวส่งน้ำด้วยตัวเองทุกวัน
“ลินิน ดาหวัน เป็นอะไรมากไหม?”
“ฉันไม่เป็นไรค่ะคุณภู แต่ฉันเป็นห่วงคุณหนูลินิน เกิดแกวิ่งสะดุดล้มหัวฟาดพื้น แล้วฉันไม่เข้าไปช่วยรับทัน ฉันคงจะรู้สึกผิดตลอดชีวิต”
ลินินคล้ายกับคนพูดไม่ออก เหมือนมีศักดิ์ศรีบางอย่างมันจุกค้ำคอ เธอไม่เป็นอะไรมากเพราะพี่สาวคนนี้ช่วยเอาไว้ทันเฉียดฉิว รู้สึกผิดเห็นเลือดออกจากหัวเข่าพี่ดาหวัน อยากเอ่ยคำขอโทษ
“เลือดเธอออกนี่ เดี๋ยวฉันพาเธอขึ้นไปทำแผล ป้าดวงเตรียมกล่องทำแผลไปยังห้องของดาหวันด้วยนะครับ”
“ได้ค่ะพ่อเลี้ยง” แม่บ้านใหญ่พยักหน้ารับด้วยน้ำเสียงสั่น ยังไม่หายตกอกตกใจง่ายๆ
“คุณภูไม่ต้องอุ้มฉันค่ะ แผลแค่นี้ฉันเดินเองได้”
อีกอย่างดาหวันหลบหน้าจากผู้หญิงเข้ามาใหม่มองด้วยสายตาขุ่นเคือง เธอรีบซุกหาไออุ่นจากแผ่นอกแกร่ง ทำเอาอีกฝ่ายหายใจติดขัด เลือดลมในกายร้อน ภูธเนศระงับอารมณ์พุ่งพล่านรีบอุ้มพี่เลี้ยงของลูกสาวขึ้นไปยังข้างบนรวดเร็ว
ลินินกำลังตามคุณพ่อกับพี่เลี้ยงที่เธอยอมรับกลายๆ ด้วยความเป็นห่วงจับใจกลับถูกพี่สาวฝนทิพย์เอ่ยถาม หญิงสาวส่งข้าวส่งน้ำให้พ่อเลี้ยงภูธเนศทุกวัน ไม่ขาดตกบกพร่อง หวังว่าจะพิชิตใจเขาทำผัวสำเร็จ เพราะเห็นข่าวว่าเขายังโสดลูกติด
ทว่านี่อะไร ถึงมีผู้หญิงหน้าสวยคนใหม่ทำตัวออเซาะ แค่เลือดออกหัวเข่านิดเดียว พ่อเลี้ยงก็ทำท่าทางเป็นห่วงรีบช้อนอุ้มเธอ ได้ยินแว่วเข้ามาในหูว่าพักอยู่ห้องชั้นข้างบนบ้านเดียวกันกับพ่อเลี้ยงหนุ่ม ฝนทิพย์ทำดีแทบตาย สุดท้ายก็ไม่ได้ใจเขาอยู่ดี
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันเหรอจ๊ะหนูลินิน”
“พี่ดาหวัน เป็นพี่เลี้ยงคนใหม่ของลินินเองค่ะพี่ฝน”
“นี่พี่ภูยังไม่เลิกหาพี่เลี้ยงมาดูแลหนูลินินกันอีกเหรอ อย่าไปยอมนะจ้ะหนูลินิน พวกผู้หญิงจากเมืองกรุงฯ ไว้ใจไม่ได้ หนูลินินไม่อยากได้มาเป็นแม่เลี้ยงคนใหม่ มีแต่พี่ฝนที่เข้าข้างหนูลินิน”
ฝนทิพย์หรือพี่ฝนฉีกยิ้มกว้าง ทั้งที่ภายในใจร้อนรุ่มด้วยไฟริษยาแกมหึงหวง เธอแอบรักพ่อเลี้ยงภูธเนศมานาน ไม่ยอมให้ใครมาตัดหน้าไปก่อน
“คนอื่นลินินไม่เอารวมถึงพี่ฝนด้วยเช่นกันค่ะ แต่พี่ดาหวันคนนี้ก็ไม่แน่ ลินินขอตัวดูแลพี่ดาหวันก่อนนะคะ ตำแหน่งแม่เลี้ยงคนใหม่ของลินินอาจมีพี่ดาหวันเข้าชิงด้วยนะ”
ฝนทิพย์ถูกเด็กตอกกลับหน้าชา เรื่องแบบนี้จะต้องถึงหูของเสี่ยเข้ม พ่อของเธอ และหากเสี่ยเข้มรู้ พ่อแม่ของภูธเนศจะต้องรู้ด้วยเช่นกัน ว่าพาผู้หญิงเข้าบ้านโดยเอาฐานะพี่เลี้ยงลินินแอบอ้าง!
“พี่ภูนะพี่ภู ยังไงฝนก็ไม่ยอมหรอกนะคะ”
- Writer
