‘ความลับไม่มีในโลก!’
ทันทีที่ผมรู้เรื่องราวบางเรื่อง ประโยคนี้มันก็ประเดประดังเข้ามาในหัวแทบจะทันที
ผมถูกล้วงความลับ ความลับที่ผมพยายามปกปิด คนที่คิดว่าเป็นคนของผม ถูกดึงไปเป็นคนของอีกฝ่ายโดยที่ผมไม่รู้ตัว
“ขอโทษด้วยนะครับ ผมแค่เห็นว่าเขาไม่ได้ถามอะไรเยอะ ผมก็เลยตอบๆ เขาไป”
“เขาถามอะไรลุงบ้างล่ะครับ”
“ก็แค่ถามว่า ปัจจุบันคุณโอโซนเลิกกับผู้หญิงทุกคนแล้วใช่ไหม ผมก็เลยตอบว่าใช่ แล้วถามว่า ปัจจุบันคุณโอโซนไม่พาผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่หนูเฌอเบลล์มาที่นี่ใช่ไหม ผมก็รีบตอบว่าใช่ ผมก็เข้าใจว่าผมทำถูกแล้วซะอีก” ผมแทบกุมขมับ
ที่จริงเรื่องที่ลุงยามพูดมันก็ถูกทุกอย่าง มันติดที่ผมโกหกเขามาตั้งแต่ต้นเท่านั้นเอง
ผมกุมมือบางอย่างทะนุถนอมจากนั้นก็พาเฌอกลับขึ้นไปบนห้องอีกครั้ง บ่อยครั้งที่ผมพินิจมองใบหน้างาม มองขนตางอนๆ ยาวๆ ที่โอบล้อมหน่วยตาสวยเวลามันพลิ้วไหวยามเธอกระพริบตา
ผมอ่านใจเฌอไม่ออกเลย!
