“ตื่นแล้วเหรอลูก หิวยัง วันนี้แม่ทำกับข้าวไว้หลายอย่างเลยนะ ทำสุดฝีมือเพื่อลูกสาวเลย”
“หนูก็คิดถึงกับข้าวฝีมือแม่จะแย่แล้วเหมือนกันค่ะ” เสียงพูดคุยที่ดังจากในห้องครัวส่งผลให้คนที่หลับอยู่บนโซฟาตัวยาวเปิดเปลือกตาขึ้น ใช้หลังมือขยี้ตาตัวเองเบาๆ ก่อนจะกวาดสายตามองออกไปรอบๆ
หัวใจแกร่งเต้นแรงเพียงแค่ประสานสายตาเข้ากับร่างสูงโปร่งดูดีที่แม้จะเริ่มมีอายุแล้วแต่ยังคงความหล่อและดูดีไม่เคยเปลี่ยน
แด๊ดดี้ออสตินกำลังคุยอะไรบางอย่างกับมือขวาคนสนิทอย่างอาชา มีส่งโทรศัพท์ให้ดูอะไรบางอย่างเป็นระยะ ไม่แปลกใจแล้วว่าเฌอเบลล์เด็ดขาดได้เหมือนใคร
เมื่อคืนที่ได้ยืนคุยกับแด๊ดดี้ของเฌอเบลล์บอกเลยว่าเขาตื่นเต้นมาก ประหม่าอีกต่างหาก ไม่ได้กลัวว่าจะโดนท่านฟาดกบาลด้วยฝ่ามือหรอก กลัวเขาเอาลูกสาวเขาคืนต่างหากล่ะ!
“ทานข้าวเสร็จเฌอขอไปบ้านคุณยายนะคะ” ร่างบอบบางที่หลุดออกมาจากห้องครัวพร้อมผู้เป็นแม่หยุดสายตาของหนุ่
