บทที่ 07 ไม่มีสิทธิ์
579 Words
จิลลา Talk
ฉันโบกแท็กซี่มาที่บ้านก่อนจะเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเพราะคิดว่าจะกลับไปอยู่บ้านสักพัก ขืนให้อยู่ทนเห็นหน้าอีตาคุณเมคาอีกนานๆ ล่ะก็ มีหวังได้วางมวยกันแน่ๆ คนอะไรก็ไม่รู้ชอบฉวยโอกาสมากๆ ผู้หญิงก็มีอยู่แล้วจะมายุ่งกับฉันทำไมเมียตัวเองก็หัวโด่ทนโท่อยู่ที่บ้าน บอกตามตรงนะถ้าไม่ติดว่ามีหนี้ของพ่อกับแม่ละก็ ฉันหย่าไปนานแล้ว
"ต๊ายย จะขนเสื้อผ้ากลับบ้านแล้วหรอคะคุณจิลลา" เสียงแหลมๆ ของเมียอีตาเมคาดังขึ้นมาเมื่อเห็นว่าฉันกำลังลากกระเป๋าลงจากบันได
"..." ฉันไม่ได้ตอบอะไรไปเพราะคิดว่าคุยไปก็เท่านั้น เหมือนสีซอให้ควายฟัง แถมน่ารำคาญด้วยผู้หญิงคนนี้ น่าเบื่อ พูดจาออดอ้อนออเซาะเวลาอีตาเมคาอยู่ด้วย แต่พูดกระแดะน่าตบเวลาอยู่กับฉัน
"นี่ ฉันพูดด้วยไม่ได้ยินหรอห๊ะ เดี๋ยวนี้หยิ่งหรอเป็นไงละ โดนคุณเมคาไล่ออกจากบ้านหรอ รีบขนาดนี้" หล่อนขึ้นเสียงใส่ฉันเพราะฉันไม่ยอมคุยด้วย ทำเหมือนนางเป็นเพียงธาตุอากาศที่มองไม่เห็น
"...." ฉันก็ยังไม่สนใจคำพูดของเจวลี่ ปล่อยให้คุยคนเดียวไปเถอะ คนบ้าแบบนี้
"นี่แก หูหนวกหรือยังไงห๊ะ ฉันพูดด้วยไม่ได้ยินหรือไง" ฉันชักจะเริ่มหมดความอดทนละ เคยได้ยินไหมเวลาใครเก็บกดเอามากๆ เวลามันระเบิดออกมายิ่งกว่าภูเขาไฟระเบิดอีกนะ
"นี่เธอ มีมารยาทบ้างมั้ยห๊ะ ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉัน ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน นอนกอดมันไว้ให้ดีๆละกันสมบัติอ่ะ เดี๋ยวจะตายไปก่อนไม่ได้อะไรซักอย่าง"
"นี่แก!!"
"หยุด!!อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ ว่าเธอเข้ามาที่บ้านนี้เพราะอะไร คนอย่างเธอแค่อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่แล้ว สันดานมันโผล่ไม่รู้หรือยังไง"
"กะ..."
"หยุดนะ!!ถ้าจะกรี๊ดก็ไปกรี๊ดที่อื่น ที่นี่มันที่บ้านไม่ใช่ป่าที่ไว้ให้ชะนีเรียกหาผัว" ฉันใส่แบบไม่หยุดยั้ง จนเธอเถียงไม่ทันและเอาแค่โกรธอย่างเดียว
"...." เจวลี่กำมือแน่นราวกับอยากจะฉีกเนื้อฉันเป็นชิ้นๆ ฉันเป็นคนไม่ค่อยพูดอยู่แล้ว แต่อย่าให้ได้พูดละกันเจ็บเลยล่ะ
ฉันลากกระเป๋าก่อนจะมาที่หน้าบ้านที่แท็กซี่จอดรออยู่
"จิลลาคุณจะไปไหน!!" คุณเมคาเปิดประจกลงถามฉันก่อนจะจอดรถแล้ววิ่งมาที่ฉัน
"..." ฉันรีบหันแล้ววิ่งไปทันที
"จิลลา!!"
ฉันเดินมาถึงรถแท็กซี่และกำลังจะเปิดประตูเข้าไปแต่กลับถูกแรงกระชากจากด้านหลังซะก่อน
"กรี๊ดดด ไอ้บ้าปล่อยฉันนะ" คุณเมคาเข้ามาอุ้มฉันพาดบ่าไว้ก่อนจะปิดประตูแท็กซี่
"นี่คุณจะไปไหน"
"ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉัน อย่ามายุ่ง ไอ้บ้า"
"ไม่ยุ่งไม่ได้ เพราะคุณคือเมียของผม"
คุณเมคาอุ้มฉันเข้าบ้านและพามาที่ห้องของฉันก่อนจะวางฉันลงเตียงอย่างแรง
"คุณไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้น!! "
"ทำไม"
"ก็เพราะคุณคือของของผมไงจิลลา"
ตึง! คุณเมคาเขาเดินออกไปทันที แถมยังล็อคประตูจากด้านนอกด้วย
- Writer
