เมียแต่ง

บทที่ 08 ไม่มีทางหนี

เมคา Talk

ตอนนี้ผมจับจิลลาขังไปแล้วครับคิดจะหนีผมเหรอ หึ!! ไม่มีทาง เธอไม่มีวันหนีไปจากผมได้ ในเมื่อเธอเลือกที่จะแต่งงานกับผมแล้วผมไม่สนว่าเธอจะแต่งงานกับผมเพราะอะไร จะเพราะเงินหรือพ่อแม่บังคับยังไงผมก็ไม่สน เพราะเธอคือของของผมแล้ว เธอไม่มีสิทธิ์ไปจากผมได้

"คุณเมคาคะ พามันกลับมาทำไมล่ะคะ มันอยากจะไปก็ปล่อยมันไปสิคะ เราสองคนจะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขซะที" เจวลี่เดินเข้าไปกอดแขนเมคาไว้พร้อมกับทำเสียงออดอ้อนออเซาะ

"หยุดเรียกจิลลาว่ามันซะที เธอเป็นเมียฉันให้ความเคารพเธอด้วยถ้ายังอยากอยู่ที่นี่" เมคาพูดด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด

"หมายความว่าไงคะ นี่คุณจะยอมรับว่ามันเป็นเมียแล้วหรอ ไหนว่าจะไม่มีทางรักมันไง" เจวลี่โวยวายเสียงดังเมื่อชายหนุ่มพูดจบ เธอไม่พอใจที่ถูกชายหนุ่มต่อว่าเรื่องนี้

เพี๊ยะ!!! ผ่ามือหนาตบเข้าที่ใบหน้าของเจวลี่อย่างแรงจนเธอล้มลงไปกับพื้น

"กูบอกว่าไง อย่าเรียกจิลลาว่ามันอีก ถ้ายังอยากอยู่บ้านนี้" เมคาพูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมโหดฟังดูแล้วน่ากลัว

"จะ..เจวขอโทษค่ะ เจวจะไม่พูดอีกแล้วค่ะ" เพราะเธอถูกเขาให้ท้ายจนได้ใจ และคิดว่าเมคาจะไม่ต่อว่าอะไรแม้แต่เธอทำอะไรผิด แต่พอถูกเมคาเอาจริงเธอกลับกลัวจนหัวหด แต่ความกลัวก็เปี่ยมไปด้วยความโกรธ เพราะจิลลาคือต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องเจ็บตัว

"ดี! แล้ววันนี้ขนของของเธอย้ายมาอยู่ด้านล่างด้วย ฉันจะอยู่สองคนกับจิลลา"

"ค่ะ"

เมคาเดินออกไป เจวลี่ได้แต่นั่งข่มอารมณ์ตัวเองไว้ เธออยากจะกรี๊ดแทบตายแต่ทำไม่ได้เพราะกลัวว่าเมคาจะไล่ออกจากบ้าน ตอนนี้เมคาได้เปลี่ยนไปแล้ว เหมือนว่าเขาจะเริ่มหลงรัก "ภรรยาแต่ง" ของเขา ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเมคามักจะพูดเสมอว่าจะไม่มีทางหลงรักผู้หญิงอย่าจิลลา แต่พอเธอมีผู้ชายเข้าหา มีผู้ชายสนใจ เขากลับรู้สึกหึงหวงและอยากให้เธอเป็นของเขาแค่คนเดียว

"อีจิลลา กูจะทำให้มึงไม่มีความสุข กูจะจองล้างจองผลาญกับมึงให้มึงไม่มีความสุขกับคุณเมคา เค้าต้องเป็นของกูคนเดียวเท่านั่น" เจวลี่พูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธแค้นเอามากๆ เหมือนโกรธจิลลามาเป็นสิบๆ ชาติ

ตัดมาอีกด้าน…

จิลลาได้แต่นั่งถอนหายใจทิ้งไปเพื่อฆ่าเวลา เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลยเพราะโทรศัพท์และของของเธอถูกเมคาเอาไปจนหมดเลย จะหนีออกทางหน้าต่างก็ไม่ใช่เรื่องดีเพราะว่ามันสูงเอามากๆ ไหนจะการ์ดที่เฝ้าอยู่รอบๆ บ้านอีก ถ้าหนีก็คงไม่รอดหรอกการ์ดเยอะยิ่งซะกว่ายุงอีก เมคาทำราวกับว่าจะมีคนมาก่อสงครามที่บ้านของเขาอย่างไงอย่างงั้น