Chapter 47

1251 Words

Library Motana POV. Pawis na pawis na ako nang bumalik kami sa malaking puno na palagi naming kinakainan tuwing tanghali. "Motana dito ka!" lumapit ako sa mga grupo ng mga kababaihang kasamahan ko. Hindi ko sila maisa isa at ang iba ay hindi ko na kilala at bihira akong pansinin. Ngumiti ako kay Nana Iska ng tawagin niya ako at pinatabi sa kanya. "Hoy! Alam niyo ba ang pinaka maraming nakota sa atin ngayon? Si Motana! Kahit maliit! Maliksi! Ang sipag pa!" Napuno ako ng kantiyaw at puri pero hindi lahat...may ilang umirap sakin at nainis bago nag bulungan. "Hmp! dinadala niya lang sa ganda ang pagta trabaho niya dito! Galing manila raw iyan! Wild rin yan! Galing Manila e! Nag babalat kayo na santa santita!" Nagulat ako ng marinig iyon sa isa naming kasamahan kaya napalingon ako

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD