ตอนที่ : 08 ลองจูบ
1228 Words
เวลาต่อมา
ไทเลอร์เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากเสร็จภารกิจของตัวเอง เขาเห็นกระดาษใบเล็กๆ วางอยู่ตรงโต๊ะหัวเตียง ก็รู้ได้ทันทีว่านั่นไม่ใช่ของเขา และก่อนหน้านี้เขาเองก็รู้ว่าเซญ่าแอบเข้ามาในห้องนอนของเขาด้วย
มือหนาหยิบกระดาษใบเล็กๆ ขึ้นมาดู มันเป็นบิลใบเสร็จการรับเงิน เพราะก่อนหน้านี้เขาให้เธอเอาหลักฐานที่เธอเป็นหนี้มาให้กับเขา
“มีแค่นี้เองเหรอ?” เขามองดูบิลใบเสร็จแล้วก็แค่นหัวเราะออกมา เพราะยอดเงินมันไม่ได้มากอะไรเลย แต่ทำไมเธอถึงได้ทำงานหนักขนาดนั้น
จำนวนเงินที่แม่ของเธอกู้ยืมจากพวกเจ้าหนี้นอกระบบ มันแค่หลักหมื่นแต่เพราะหามาจ่ายไม่ทันดอกเบี้ยมันจึงเพิ่มขึ้นในทุกๆ วัน จนเกือบจะเหยียบแสนให้ได้แล้ว
“โรวัน”
“ครับ” ลูกน้องคนนสนิทเดินเข้ามา เพราะยังไม่ได้กลับไปพักจนกว่าเจ้านายจะเข้านอน มันคือการกระทำของลูกน้องทั้งสองคนที่คอยดูแลเจ้านายอย่างใกล้ชิด
“เอาบิลนี้ไปจ่ายหนี้ของเธอให้หมด แล้วสืบมาด้วยว่าเธอยังมีหนี้ที่ไหนอีกไหม"
“เห็นว่ามีนะครับ เธอบอกกับผมว่าพวกนั้นไม่ได้ให้หลักฐานอะไร เพราะกลัวว่าเธอจะเอาหลักฐานพวกนั้นไปแจ้งตำรวจ"
“ไม่มีหลักฐาน แล้วทำไมเธอถึงเชื่อแล้วยอมจ่าย"
“ก็ถ้าไม่จ่ายก็ถูกทำร้ายครับ เธอบอกกับผมมาแบบนี้ครับ"
“….”
“แม่ของเธอแอบเอาบัตรของเธอไปกู้เงินครับ เธอไม่รู้ตัวเลยมารู้อีกทีตัวเองก็เป็นหนี้แล้ว ถ้าไม่ยอมจ่ายพวกเจ้าหนี้ก็จะตามทำร้ายครับ"
“ฝากจัดการด้วยล่ะ"
“ได้ครับนาย”
มาเฟียหนุ่มเดินไปที่ระเบียงพร้อมกับไวน์ราคาแพงของโปรด ก่อนที่ร่างสูงจะนั่งลงบนโซฟาหรูราคาแพงอย่างใจเย็นพร้อมกับจิบไวน์ไปด้วย
“เธอจะกลับมากี่โมง"
“น่าจะช่วงหลังเที่ยงคืนครับ"
“แกจะนอนเร็วหรือเปล่า"
“นายมีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ถ้าเธอกลับมาแล้ว บอกให้เธอขึ้นมาหาฉันข้างบน ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ"
“ได้ครับ”
เขานั่งจิบไวน์ราคาแพงอยู่ที่ด้านนอกระเบียงจนกระทั่งมีรถมอเตอร์ไซค์ขับเข้ามาจอดในบ้านของเขาและเจ้าของรถที่ขับเข้ามาก็คือเธอ
“เซญ่า"
“พี่โรวัน นึกว่าหลับไปแล้ว จะเอารถเหรอคะ?"
“เปล่าๆ เจ้านายพี่ให้มาบอกว่าถ้าเรากลับมาแล้วให้ขึ้นไปหาข้างบน”
“อ๋อ...แต่มันดึกแล้วนะคะ มีอะไรหรือเปล่า?"
“น่าจะเรื่องที่เราเป็นหนี้แหละ”
“ไว้พรุ่งนี้ได้ไหมพี่ ฉันเพิ่งไปทำงานมา ตัวเหม็นจะตาย”
“ไม่ได้หรอก รีบขึ้นไปเถอะ เจ้านายรออยู่”
“ก็ได้ค่ะ”
เธอถอนหายใจออกมาอย่างแรงและขึ้นไปด้านบน ระหว่างทางเดินเธอก็นับเลขไปเรื่อยๆ เพื่อให้ใจเย็นลง เพราะจำเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ได้เป็นอย่างดี และก็ไม่รู้เลยว่าเขาจะรู้หรือเปล่าที่เธอดันไปแอบมองเขาแบบนั้น
ก๊อกๆๆ
“คุณไทเลอร์คะ ฉันมาแล้วค่ะ”
“เข้ามาสิ”
เธอเปิดประตูเข้าไปอย่างช้าๆ เพราะได้ยินเสียงคนข้างในอนุญาตแล้ว ก่อนที่ขาเรียวจะก้าวเดินเข้าไปภายในห้องนอนที่เปิดเครื่องปรับอากาศไว้จนเย็นเฉียบ
“เจ้านายมีอะไรจะคุยกับฉันเหรอคะ?” พอได้เจอหน้าเขาเธอก็รีบก้มหน้าหลบในทันที เพราะชุดของเขาในตอนนี้มันก็ไม่ได้น่าจ้องมองเท่าไหร่นัก
“หนี้ของเธอมีแค่นี้เหรอ?"
“ไม่ค่ะ มันแค่ไม่มีหลักฐานการลงลายมือชื่อไว้ก็เท่านั้นเองค่ะ”
“ฉันจะให้คนของฉันจัดการเรื่องหนี้ให้ แล้วสั่งให้ทางการจัดการกับคนพวกนี้ด้วย"
“คุณจะเดือดร้อนเอานะคะ ต่อให้คุณจะใช้หนี้ให้ฉันแล้วก็เท่านั้นแหละค่ะ เพราะแม่ของฉันก็จะยังไปกู้มาอีกเรื่อยๆ โดยให้ฉันเป็นคนตามจ่าย คนพวกนั้นมีอิทธิพลฉันไม่อยากให้คุณต้องมาเดือดร้อนด้วยนะคะ”
“ก็แค่พวกสวะ มันจะเก่งสักแค่ไหนกันเชียว เธอไม่ต้องห่วงไปหรอก”
“…..”
“ตัวเธอมีกลิ่นเหล้านะ?” เขาพูดพร้อมกับขยับเดินเข้าหาเธออย่างช้าๆ กลิ่นน้ำหอม กลิ่นตัวของเธอที่มันผสมกับกับกลิ่นแอลกอฮอล์มันทำให้เขาเริ่มคุมสติไว้ไม่อยู่
“คุณเองก็เมาแล้วนะคะ” เธอถอยออกไปเล็กน้อย เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเข้าใกล้เขาจนเกินไป
“เธอดื่มเหรอ?"
“เปล่าค่ะ” เธอรีบปฏิเสธในทันที เพราะเธอไม่ได้ดื่ม แต่ดันเจอลูกค้าเมาแล้วทำเหล้าหกใส่เธอจนเปียกไปหมด และเธอก็ทำอะไรไม่ได้เพราะลูกค้าคือพระเจ้า เธอทำได้เพียงข่มอารมณ์ไว้ไม่ให้มันระเบิดออกมา
คนตัวสูงขยับเข้าหาเธออีกครั้ง ก่อนที่มือจะประคองเอวเล็กไว้แน่น เพราะเธอกำลังพยายามขยับหนี
“เธอเคยจูบกับใครไหม?”
“มะ ไม่ อื้อ!!”
“อืม...”
ยังไม่ทันที่จะได้ตอบจนจบประโยค ริมฝีปากร้อนก็โน้มลงมาจูบปากกับเธอ กลิ่นไวน์ที่คลุ้งอยู่ในปากของเขามันทำให้เธอเคลิบเคลิ้ม นี่เป็นจูบแรกของเธอเขาก็จูบกับเธออย่างอ่อนโยนแต่มันก็เร่าร้อนในเวลาเดียวกันด้วย
มือหนาจับหน้าอกอวบของหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับเค้นคลึงไปมาจนเธอส่งเสียงร้องครางผ่านลำคอเบาๆ
“อืม...ปากเธอหวานนะเซญ่า"
“อึก...พะ พอแล้วค่ะ” เธอพยายามผลักเขาออก แต่ก็ยังไม่วายถูกเขารั้งเข้าไปจูบอีกครั้ง และคราวนี้เขาก็สอดแทรกลิ้นร้อนเข้าไปพัวพันในปากของเธอด้วย
“อืม...”
แขนแกร่งรัดตัวเธอแน่นขึ้นพร้อมกับจูบที่ร้อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกของเธอตอนนี้มันบอกไม่ถูกเลยว่ามันรู้สึกดีหรือตกใจกับการกระทำของเขาในตอนนี้
“อึก...เจ้านาย อึก..คุณไท..เลอร์คะ!”
“อืม...” เขาค่อยๆ ผละตัวออกไปจากเธอ มือหนาที่รั้งเธอเข้ามาจูบก็ค่อยๆ ปล่อยออกอย่างช้าๆ พร้อมกับจ้องมองใบหน้าสวยธรรมชาติตรงหน้าอย่างหลงใหล
“คุณทำอะไรของคุณคะ?”
“ปากเธอหวานดีจัง”
“…..” เธอเขินจนทำอะไรไม่ถูก แต่ยังไม่ทันที่จะได้เดินออกไปก็ถูกเขารั้งเอาไว้ซะก่อน
“เธอตกลงไหม ที่ฉันจะชดใช้หนี้ทั้งหมดให้เธอเอง”
“ในฐานะอะไรล่ะคะ เจ้านายกับลูกน้องเหรอคะ มีที่ไหนเจ้านายใช้หนี้เป็นแสนๆ ให้ลูกน้อง และเราก็เพิ่งจะรู้จักกันเอง”
“เรื่องนั้นไว้ค่อยคุยกัน ส่วนเรื่องนี้ฉันจะจัดการให้เอง ตกลงไหม?"
“…..”
“ฉันไม่ทำให้ฟรีๆ หรอก ยังไงเธอก็ต้องได้ตอบแทนอยู่แล้ว ถ้าฉันใช้หนี้ให้เธอก็จะได้ไม่ต้องออกไปทำงานข้างนอกตอนกลางคืนไง”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ สำหรับความหวังดี”
- Writer
