โซ่ทองคล้องร้าย

บทที่สอง

หลายชั่วโมงถัดมาท้องฟ้าสว่างจ้าผันแปรเป็นชมพูอมม่วงในยามเย็นของวัน หลังคุยกับระรินเรียบร้อยพลอยฝันก็วนรถเข้าบริษัทด้วยยังต้องจัดการแบบโครงสร้างบ้านที่ค้างคาให้เสร็จ แม้มีลูกค้าเพียงแค่ไม่กี่เจ้าเท่านั้นที่เธอยังไม่จบงานแต่ก็อยากใส่ใจทุกคนจนวินาทีสุดท้าย

หญิงสาวจมดิ่งกับกองเอกสารอยู่พักใหญ่พอใกล้เวลานัดหมายคนตัวเล็กแหงนดูนาฬิกาบนฝาผนังหลังจากนั้นจึงรีบลุกขึ้น เร่งฝีเท้าขับเจ้ากระป๋องตรงดิ่งไปซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ตใกล้ ๆ ทันทีเพราะเกรงว่าหากผิดเวลาแม้แต่นาทีเดียวซาตานร้ายจะหงุดหงิดและพาลหาเรื่องเธอในที่สุด

ไม่รู้อินธัสนึกครึ้มอะไรถึงได้อยากดินเนอร์กันสองต่อสอง ปกติไปที่นั่นบางครั้งก็จริง แต่ส่วนมากพลอยฝันมักทำหน้าที่เก็บกวาดไม่ก็นางบำเรอบนเตียงมากกว่าการชวนร่วมมื้อค่ำแสนโรแมนติกแบบนี้ คนตัวเล็กก้มดูวัตถุดิบรายการอาหารที่เขาสั่งล้วนมีแต่ของโปรดเธอ ไม่อยากเข้าข้างตนเองเกินควรแต่ปฏิเสธไม่ได้ว่า ทุกการกระทำของผู้ชายคนนั้นบางทีก็ทำให้ใจเธอคิดไปไกล

มัณฑนากรสาวเลือกทุกอย่างด้วยความใส่ใจแม้รีบแค่ไหนแต่ก็ไม่ลืมเมนูโปรดเขาเช่นกัน ถึงอินธัสไม่สั่งแต่พลอยฝันก็อยากทำให้ จำได้ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยบอกว่าชอบมันนักหนา ไม่รู้ว่าตอนนี้คนที่บอกว่าชอบจะยังเหมือนเดิมอยู่ไหม

ซุปไก่ฉีกผสมมันฝรั่งและหัวหอม

5 ปีก่อน…

‘พี่อินกินช้า ๆ สิเป่าก่อนเดี๋ยวร้อนนะ’ พลอยฝันในวัยสิบแปดปีบอกพี่ชายคนสนิทที่พึ่งเลื่อนขั้นเป็นคนรักได้ไม่นาน ทั้งสองรู้จักกันตั้งแต่เด็กสาวย้ายมาอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้พร้อมมารดาซึ่งเป็นคุณผู้หญิงคนใหม่

‘ฝันก็เป่าให้พี่สิ แล้วอยู่ใกล้ขนาดนี้ไม่กลัวติดหวัดพี่หรือไง’ อินธัสยักคิ้วถาม คนไม่สบายกินอะไรก็ไม่อร่อยหลายวันรู้สึกว่ามื้อนี้ที่ยายตัวเล็กทำนั้นพิเศษที่สุดสำหรับเขา

‘แค่หวัดฝันไม่กลัวหรอกก็พี่ไม่ยอมกินอะไรหนิ ดูสิฝันบอกให้ไปหาหมอก็ไม่ยอมไป คุณลุงเป็นห่วงพี่มากนะทำไมพี่ถึงดื้อเนี่ย’

‘พ่อน่ะเหรอห่วงพี่ หึ...ป่านนี้ออกงานสบายใจกับแม่ฝันไปแล้วมั้ง’ เด็กหนุ่มหัวเราะในลำคอดวงตาคู่คมไม่ปิดบังว่าขุ่นเคืองคนที่เอ่ยถึงมากเพียงใด

‘กินเถอะอย่างน้อยพี่ก็มีฝันไง ฝันจะอยู่ข้าง ๆ พี่เป็นทุกอย่างให้พี่เองฝันสัญญา’

‘พูดแล้วห้ามคืนคำนะ’

‘แน่สิ ฝันไม่ใจร้ายผิดสัญญากับพี่หรอกแต่พี่ล่ะทนฝันได้หรือเปล่า ฝันทำอาหารไม่เก่งทำได้แต่เมนูง่าย ๆ แบบนี้แหละพี่จะเบื่อไหม’

‘แค่เป็นฝันต่อให้แย่กว่านี้พี่ก็ยินดีอยู่กับฝันไปตลอดชีวิต’ หลังจากนั้นเมนูซุปไก่ฉีกผสมมันฝรั่งและหัวหอมก็กลายเป็นอาหารจานโปรดของชายหนุ่มตลอดมา

หวนถึงอดีตที่เคยมีร่วมกันพลอยฝันพลันขอบตาร้อนผ่าว แพขนตางอนยาวกะพริบถี่ ๆ ขับไล่อารมณ์อ่อนไหวให้หมดสิ้น เธอจะเสียเวลาไม่ได้อีกถ้าช้ากว่านี้เกรงว่ารถติดแล้วอินธัสคงมิวายหาเรื่องเช่นเดิม

หญิงสาวหอบข้าวของพะรุงพะรังมุ่งหน้าตรงไปยังลานจอดรถกว้าง มือบางกดสตาร์ตเจ้ากระป๋องคันเล็กเหยียบเร่งเครื่องพาตนเองมายังจุดหมายปลายทางซึ่งใช้เวลาไม่ถึงสองชั่วโมง

พลอยฝันมีคีย์การ์ดที่อินธัสเคยให้ไว้ตั้งแต่เริ่มกลับมาสานสัมพันธ์กันใหม่ แม้ตอนนี้สถานะของเธอแตกต่างจากเดิมเหมือนสุดฟ้ากับขอบนรกก็ตามที ร่างบางก้าวเท้าไปยังลิฟต์ส่วนตัวเนื่องจากมูลค่าห้องที่ชายหนุ่มซื้อไว้มหาศาลจนมีสิ่งอำนวยความสะดวกหลายอย่างต่างจากธรรมดา

ติ๊ด! ติ๊ด!

เสียงประตูดังพร้อมไฟสีเขียวหลังแนบการ์ดผ่านเพื่อปลดล็อก หญิงสาวพาตัวเองก้าวเข้ามาในห้องชุดสุดหรูและกว้างขวาง เบี่ยงปลายเท้ามุ่งตรงเพื่อวางของทุกอย่างบนไอส์แลนด์หินอ่อนกลางครัวฝรั่ง

นัยน์ตากลมโตคู่หวานก้มดูนาฬิกาบนหน้าจอมือถือเหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงอินธัสคงขับรถมาที่นี่ วันนี้ชายหนุ่มไม่ได้เข้าบริษัทเนื่องจากมีนัดหมายกับลูกค้ารายใหญ่ซึ่งต้องการออกแบบหมู่บ้านจัดสรรด้วยงบประมาณหลายสิบล้าน

พลอยฝันเห็นดังนั้นจึงรีบหยิบยางมัดผมในกระเป๋าขึ้นมารวบผมเป็นทรงดังโงะ หญิงสาวพับแขนเสื้อเชิ้ตกระทั่งถึงข้อศอกลงมือทำเมนูตามลิสต์อาหารที่เขาสั่งทันที

หลังจากจบมัธยมเธอย้ายเข้าอยู่หอใกล้ ๆ มหา’ลัย เพราะอาศัยคนเดียวจึงมีบ่อยครั้งที่ต้องเอาตัวรอด สกิลการทำอาหารความเป็นแม่บ้านแม่เรือนก็เพิ่มขึ้นกว่าเก่าอย่างช่วยไม่ได้ เธอผิวปากอารมณ์ดีพลางทำทุกอย่างด้วยใจมุ่งมั่นเพียงหวังว่าวันนี้เราอาจจะมีช่วงเวลาแสนวิเศษร่วมกัน ผ่านไปหลายชั่วโมงกว่าดวงอาทิตย์จะลาลับจากฟากฟ้า

พอทำอาหารเสร็จพลอยฝันไม่ลืมปักกุหลาบสีขาวใส่แจกันวางบริเวณโต๊ะสี่เหลี่ยมสุดหรู เธอจัดจานไว้สองที่ไม่ขาดไม่เกินตามคำสั่งอินธัส อาหารไทยหน้าตาน่ารับประทานถูกลำเลียงวางไม่ขาดเมนูสุดท้ายคือซุปของโปรดเขา หากหลังจากนั้นไม่ถึงนาทีโทรศัพท์เครื่องบางกลับดังขึ้น

ติ๊ด! ติ๊ด!

‘ทุกอย่างที่สั่งเรียบร้อยดีไหม’ เสียงเข้มเอ่ยคำถามเดิมซ้ำ ๆ อินธัสเอาแต่ย้ำว่าดินเนอร์วันนี้ต้องดีที่สุดเป็นร้อยรอบจนพลอยฝันสงสัยว่าเขากำลังเล่นอะไรอยู่

“ฝันเตรียมทุกอย่างที่คุณบอกไว้หมดแล้วค่ะ อีกนานไหมกว่าจะถึง”

‘อีกห้านาทีกำลังขึ้นไป เธอทำทุกอย่างเสร็จก็กลับไปได้เลยเดี๋ยวฉันโอนค่าเสียเวลาให้’

“คะ…”

ติ๊ด!

ยังไม่ทันพูดจบชายหนุ่มก็ตัดสายทันที พลอยฝันหน้าร้อนผ่าวไม่รู้ว่าควรรู้สึกเช่นไร อาหารค่ำสุดพิเศษที่เขาให้เธอเป็นคนลงมือทำที่แท้ก็เพื่อคนอื่น

พลอยฝันจุกจนพูดไม่ออกสักคำอินธัสใจดำเกินไปหรือเปล่าชายหนุ่มต้องรู้แน่ ๆ จากรายการอาหารที่เขาสั่งอาจทำให้เธอเข้าใจผิดได้แต่ซาตานร้ายก็ยังเลือกเดินตามเกม ระดับเขาไม่มีคำว่าไม่ตั้งใจทุกอย่างผ่านการคิดมาจากสมองอันชาญฉลาดเรียบร้อย นักธุรกิจหนุ่มเก่งนักนี่เรื่องทำให้หญิงสาวเจ็บปวดเรียกได้ว่าเป็นงานถนัด

ติ๊ด!

น้ำตาเอ่อล้นขอบตาแต่คนตัวเล็กได้แต่สะกดกลั้นไว้ เธอหอบข้าวของทุกอย่างใส่กระเป๋าเตรียมก้าวเท้าออกจากห้องกว้างแต่ประตูกลับถูกเปิดออก

พลอยฝันรีบจ้ำอ้าวพาตนเองเข้าห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลทันทีอย่างน้อยซ่อนในนี้ดีกว่าต้องทนเห็นภาพบาดตาบาดใจ มือสั่น ๆ กดพิมพ์ส่งข้อความเพราะเกรงว่าหากคนที่อินธัสพามาปวดท้องเข้าอาจเกิดเรื่อง

คุณอินน์ : ฝันอยู่ในห้องน้ำนะคะ ขอโทษที่ทำให้ดินเนอร์ของคุณเสียบรรยากาศ แต่ถ้าเป็นไปได้คุณช่วยพาผู้หญิงคนนั้นออกไปชมวิวนอกระเบียงก่อนได้ไหม เพราะฝันก็อยากรีบออกไปจากที่นี่เหมือนกัน

ล่วงเลยหลายนาทียังไม่ได้ข้อความจากเขา ร่างบอบบางแนบแนวเขตประตูห้องน้ำราวหมดหวัง นี่อินธัสคงไม่ใจร้ายให้เธออยู่ตรงนี้ทั้งคืนแม้เขาอาจจะทำอะไรกับผู้หญิงคนนั้นก็ได้งั้นหรือ

ติ๊ด!

คุณอินน์ : ออกไป

ไม่ถึงนาทีข้อความสั้น ๆ ถูกส่งเข้ามาโดยไม่คิดถึงใจคนรับ พลอยฝันฝืนรวมสติแม้เหลือเพียงน้อยนิดก็ตามมือบางหมุนลูกบิดอย่างเบาที่สุด เพราะรู้ดีสถานะตนเองไม่มีสิทธิ์ร้องขอให้เขาเห็นใจ ทว่าอยู่ ๆ พอก้าวเท้าออกนอกเขตประตูดันเห็นอะไรบางอย่างเข้า…

การกระทำที่เล่นเอาเธอต้องหยุดชะงักมองเพราะก้าวขาไม่ออก คนตัวเล็กแทบหมดแรงล้มไปกองอยู่ตรงนั้น พลอยฝันกำหมัดแน่นพลางกัดริมฝีปากกระทั่งรู้รสฝาดของคาวเลือดในโพรงปาก

อินธัสกำลังจุมพิตดูดดื่มกับหญิงคนหนึ่งบริเวณระเบียงกว้างและผู้หญิงคนนั้นพลอยฝันก็จำได้ดีว่าหล่อนคือระริน!

ลูกค้าคนพิเศษที่อินธัสย้ำนักหนาว่าต้องดูแลอย่างดีแท้จริงคือคนรักของเขา ภาพคู่หนุ่มสาวมีอานุภาพทำให้คนตัวเล็กรู้สึกราวขาดอากาศหายใจ เธอจุกแน่นทั้งกายแม้กระทั่งหัวใจก็จมดิ่งกับความเจ็บปวด…

มือสั่นเทาพิงกำแพงเพื่อหาเสาหลัก เคยคิดว่าต้องทนเห็นภาพบาดตาต่อหน้าในสักวันหนึ่ง แต่พอมาเจอจัง ๆ เข้านั้นยิ่งกว่าที่จินตนาการไว้เสียอีก การเห็นแผ่นหลังคนที่รักทิ้งห่างไกลแต่ก็ไม่อาจทำอะไรได้นอกจากยืนมองเขาค่อย ๆ กลายเป็นของคนอื่น ส่วนตนเองแค่ปล่อยน้ำตาระบายความเศร้าเพียงลำพัง นี่สินะรสชาติความรวดร้าวที่อินธัสคืนสนองให้คนทรยศอย่างเธอ เขาทำสำเร็จทุกอย่างเพราะวันนี้พลอยฝันรู้ซึ้งแล้ว!

หญิงสาวหอบหัวใจช้ำ ๆ ก้าวขาออกนอกพื้นที่ของซาตานร้าย หลังพ้นประตูบานนั้นเธอปล่อยหยาดความเศร้าร้องไห้สุดเสียง แพขนตางอนยาวเปียกชุ่มด้วยน้ำตาหรือแม้กระทั่งขอบตาล่างก็บอบช้ำ ท่าทีเสียใจชัดเจนว่าพิษรักมีพลังทำลายพลอยฝันมหาศาล

เพียงแค่คิดว่าเขากำลังมีคนอื่นส่วนเธอนั้นย่ำอยู่ที่เดิมใจก็แหลกสลายด้วยรักอินธัสมากจนไม่เคยขัดใจสุดท้ายกลายเป็นบ่วงรัดคอตัวเอง นัยน์ตาเศร้ามองตัวเลขบนแผงดิจิทัลมันดำดิ่งลงช้า ๆ แต่ละวินาทีช่างทรมานสำหรับคนรอ เธออยากไปให้พ้นที่แห่งนี้สักทีเพราะการเก็บใครบางคนไว้เสมอบางครั้งก็ทำให้เราปวดร้าว นี่คงเป็นสัญญาณเตือนจากเขาให้ผู้หญิงโง่เง่าตื่นมายอมรับความจริง!

ติ๊ด! ติ๊ด!

เสียงสมาร์ตโฟนเครื่องบางดังขณะหญิงสาวกำลังกดสตาร์ตเจ้ากระป๋อง เห็นหน้าจอปรากฏชื่อมารดามือนุ่มก็กดรับสายแล้วกลายเป็นเข้มแข็งทันที เธอไม่อยากให้ท่านค่อนขอดว่าตัวเองยังรักอินธัสอยู่ พรนภาย้ำเตือนกับพลอยฝันเสมอว่าคนอย่างเธอไม่คู่ควรกับทายาทตระกูลดังเลยสักนิดเดียว

‘นังฝันทำบ้าอะไรอยู่ฉันโทร.หาแกเป็นสิบสาย’ มารดาตะเบ็งเสียงจนหญิงสาวฟังแสบแก้วหู พรนภาเป็นเช่นนี้เสมอท่าทางร้อนใจคงมิวายมีเรื่องให้คนเป็นลูกช่วยเหลือตามเคย

“ฝันทำธุระกับลูกค้าอยู่ค่ะเลยไม่เห็นสายแม่” น้ำเสียงนุ่มนวลเอ่ย ดวงตากะพริบถี่รัวพยายามไล่น้ำตาทุกหยดเลือนหายจนหมด

“แม่มีอะไรหรือเปล่าคะ”

‘มีสินังโง่ไม่อย่างนั้นฉันจะโทร.หาแกทำซากอะไร ไปทำงานที่บริษัทนั้นแกจะทุ่มเททำไมฮะ ฉันใช้ให้แกคอยสังเกตคุณอินน์ว่ามีใครมายุ่งนอกจากยายเพลงหรือเปล่า ไม่ใช่ให้แกไปเป็นขี้ข้าทำงานหามรุ่งหามค่ำ!’

“ฝันก็แค่ทำงานให้คุ้มค่าจ้าง”

‘นี่แกหัดเถียงฉันเหรอยายฝันเดี๋ยวนี้แม่มัณฑนากรชื่อดังไม่เห็นหัวฉันแล้วใช่ไหม อย่านึกนะว่าฉันไม่รู้ทันแกที่แกเลือกเรียนสายนี้เพราะอยากกลับมาช่วยคุณอินน์อย่าลืมนะความฝันของแกมันจบไปตั้งแต่หลายปีก่อนแล้ว ฉันไม่อยากได้ยินว่าพี่น้องแย่งผู้ชายคนเดียวกันหรอกนะ!’

“ค่ะ… ฝันเข้าใจดี แม่พูดธุระอย่างอื่นเถอะเรื่องตอนนั้นฝันไม่อยากฟังมันอีก” หญิงสาวระบายลมหายใจเหนื่อยล้ากับทุกปัญหาที่เผชิญอยู่ ไหนจะผู้ชายใจร้ายไหนจะมารดาก็อีกคน พลอยฝันไม่อยากจินตนาการถ้าวันหนึ่งพรนภารู้ว่าตนขัดคำสั่งท่านคงอาละวาดเหมือนเธอไม่ใช่ลูกแน่ บางครั้งก็มีคำถามในใจนะตั้งแต่เล็กจนโตท่านเคยรักกันบ้างหรือเปล่าก็เห็นมีแต่พ่อที่คอยดูแลเธอฝ่ายเดียว

‘มาตามที่อยู่นี้ฉันจะส่งโลเคชันไปทางไลน์ให้เวลาแกแค่ยี่สิบนาที อย่าช้าล่ะถ้าไม่อยากเห็นแม่แกตาย!’

ติ๊ด!

“แม่!”

ท่านตัดสายทันทีที่พูดจบสถานที่ดังกล่าวถูกส่งมาทางข้อความของแอปพลิเคชันแชตชื่อดัง Diva Lounge อ่านชื่อที่ว่าก็รู้สึกสังหรณ์ใจประหลาดหรือบางทีปลายทางดังกล่าวอาจนำหายนะมาสู่เธอ!