ด้านอินธัสเขาเหลือบสังเกตพลอยฝันเป็นอันดับแรกก่อนแขกทุกคนในค่ำคืนนี้ เรียวปากหยักผุดยิ้มข้างมุมปากบาง ๆ ไม่ต่างกับสัญญาณให้ใครบางคนทราบ วินาทีถัดมาร่างสูงเดินขึ้นเวทีด้วยท่าทางสง่างาม
“คุณฝันคะมาทางนี้หน่อยค่ะ” ระรินเอ่ยสั้น ๆ หล่อนกึ่งจูงกึ่งบังคับพลอยฝันที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวให้ก้าวตามตนเอง
“จะไปไหนคะ” พลอยฝันขมวดคิ้วมุ่นเมื่อความสงสัยเข้าเกาะกุมหัวใจทันควัน
“พอดีเวทีข้างหลังงานมีปัญหานิดหน่อยค่ะ อินน์ส่งข้อความมาหารินเมื่อกี้ก่อนเข้ามา เขาอยากให้คุณฝันช่วยแก้ไขโดยเร็วที่สุด รินรีบขนาดนี้เพราะกลัวคุณฝันจะเดือดร้อนนะคะ” หล่อนอธิบายโดยไม่มองคนเบื้องหลังสักนิดเดียว ส่วนพลอยฝันทำอะไรไม่ได้นอกจากก้าวขาตาม ทั้งสองมาหยุดบริเวณแบ็กดร็อปข้างหลัง ทว่าถัดมาไม่กี่นาทีแสงไฟหลายสิบดวงกลับสาดส่องข้างหน้าพร้อมมือนุ่มที่เอาแต่คะยั้นคะยอให้พลอยฝันขึ้นไป
“รินขอโทษนะคะ” เจ้าหล่อนหมุนตัวหนีทำเอาพลอยฝันนิ่
