เรนเดียร์.......
ยิ่งฉันมองหน้าพี่ภัทรฉันก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก น้ำเสียงและแววตาที่เขามองฉันมันไม่เคยเปลี่ยนไปเลยไม่ว่าจะตอนที่ฉันยังไม่รู้ความจริงจนถึงตอนนี้
"ก่อนที่เราจะไม่ได้เจอกันเรน..ฮึก....เรนขอกอดพี่ภัทรได้ไหมคะในฐานะพี่ชาย"
"ได้สิ เรนอยากได้อะไรพี่ให้ได้ทุกอย่าง" พี่ภัทรยิ้มให้ฉันด้วยความจริงใจ ฉันกลั้นน้ำเสียงที่สั่นไหวพร้อมกับพุ่งเข้าไปกอดเขา ผู้ชายที่ดีกับฉันมาตลอดเสมอต้นเสมอปลาย ทำไมนะทำไมฉันถึงไม่รักเขา เพราะถ้าฉันรักเขาต่อให้เขาจะทำเรื่องเลวร้ายกว่านี้ฉันก็พร้อมที่จะให้อภัย
"ฮึก ฮึก พี่ภัทร"
"พี่จะรอวันที่เรนกลับมานะ รีบกลับมานะครับ" พี่ภัทรกอดฉันพร้อมกับลูบผมฉันอย่างแผ่วเบาและทะนุถนอม อ้อมกอดของเขามันอบอุ่นมากจริงๆ ฉันไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อยที่ต้องกอดผู้ชายอันตรายแบบเขาเพราะสำหรับฉันเขาคือผู้ชายที่ไว้ใจได้เขาจะไม่มีวันทำร้ายฉันฉันมั่นใจ
ไทเกอร์...
ผมมองดูท
