เช้าวันต่อมา....
เรนเดียร์....
"เห้ออออ พ่อไม่คิดเลยว่าไอ้กำนันมันจะชั่วได้ขนาดนี้ รู้จักกันมาก็นานหลายสิบปีไม่เคยสงสัยอะไรมันเลยว่ามันจะทำเรื่องแบบนี้ได้ เห็นเข้าวัดทำบุญทำคุณประโยชน์ให้กับหมู่บ้านจนเจริญ นี่พ่ออดคิดไม่ได้เลยนะว่าเงินที่มันเอามาทำบุญสร้างศาลาวัดหรือสร้างอะไรต่อมิอะไรให้หมู่บ้านมันมาจากการค้ายาค้าผู้หญิง"
"แล้วต่อไปเราจะมองหน้าตากำนันได้สนิทใจไหมล่ะทีนี้ยิ่งรู้ว่ามันทำเรื่องผิดกฎหมายแบบนี้ฉันแทบไม่อยากจะคบค้าสมาคมอะไรกับเขาแล้วนะ" แม่กับพ่อพูดคุยกันถึงเรื่องนี้ซึ่งฉันก็ไม่ได้ออกความคิดเห็นใดๆ เรื่องของลุงกำนัน
"สงสารตาภัทรที่มีพ่อแบบนี้จะไม่ทำก็ไม่ได้คำว่าลูกคำว่าพระคุณของผู้ให้กำเนิดมันค้ำคอ"
"ใช่พ่อ แม่ก็สงสารตาภัทร ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกตากำนันเลยจริงๆ ไม่รู้ว่าถ้าวันนึงเกิดโดนจับขึ้นมาคนที่ต้องรับโทษจะเป็นใครถ้าไม่ใช่ตาภัทรที่คงจะไม่ยอมซัดทอดพ่อตัวเองแน่ๆ " พอแม่พูดถ
