ประตูห้องนอนที่ปิดไว้ค่อยๆ เปิดแง้มออกจากด้านนอก ใบหน้าเล็กโผล่เข้ามาด้านใน กวาดสายตามองหาผู้เป็นแม่ เมื่อเห็นผู้เป็นแม่นั่งอยู่บนเตียงนอน ร่างจ้ำม่ำก็แทรกตัวผ่านเข้ามาในห้องพร้อมกับปิดประตู
น้องพร้อมเดินเข้ามาหาผู้เป็นแม่ มือเล็กบีบนวดต้นขาของพิมพ์มาดา ใบหน้ายิ้มแฉ่งเอาใจ เพราะรู้ตัวเองว่าทำตัวไม่น่ารักลงไป
“แม่ครับ” เอ่ยเรียกกล้าๆ กลัวๆ แต่ก็ยังยิ้มสู้ พิมพ์มาดาวางมือจากการนับเงินที่ขายของได้วันนี้ลง มองหน้าลูกชายที่ส่งยิ้มมาให้
“ครับ” น้องพร้อมทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าด้านล่าง มือเล็กยกขึ้นแนบอกก้มตัวลงไหว้แทบเท้ามารดา พิมพ์มาดารีบก้มลงรับไหว้ลูกชาย ประคองร่างเล็กให้ลุกขึ้น
“ไหว้แม่ทำไมครับ” หนูน้อยซบหน้าลงบนตักอบอุ่น จับมือผู้เป็นแม่มากุมไว้ หวนคิดถึงคำพูดของตาจ๋าที่บอกว่า...
แม่เพลงเสียใจมากนะลูก ที่พร้อมพูดว่าแม่ไม่รัก แม่เพลงไม่เคยไม่รักพร้อม ไม่มีสักลมหายใจที่แม่ไม่รัก ขึ้นไปขอโท
