สมพรลูบศีรษะเล็กของหลานชายด้วยรอยยิ้ม เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง มือเล็กของน้องพร้อมจับมือตัวเองไว้ ถัดไปมีบุตรสาวนั่งเฝ้าไม่ห่างไปไหน และหากมองไปอีกก็จะเห็นว่าภายในห้องพักยังมีตรัยคุณนั่งเงียบๆ อยู่ที่โซฟา
“ตาไม่เป็นอะไรแล้วลูก ตาแข็งแรงมากจริงๆ” เป็นครั้งที่สามเห็นจะได้ที่สมพรเอ่ยประโยคนี้กับหลานชาย ที่ทำสีหน้าพร้อมร้องไห้อยู่ตลอดเวลา
“ตาจะไม่ล้มแบบเมื่อเช้าอีกแล้วใช่ไหม” และนี่ก็เป็นคำถามที่น้องพร้อมถามผู้เป็นตาเป็นรอบที่สามเช่นกัน ภาพที่คุณตาล้มลงไปนอนกับพื้นยังชัดเจนในความทรงจำไม่เลือนราง
“ไม่ล้มแล้วครับ ตาสัญญา” ยื่นมือมาหาหลานชายเป็นการทำสัญญาระหว่างลูกผู้ชาย และเป็นการทำสัญญากับตัวเองด้วยเช่นกัน ว่าต่อไปนี้จะไม่ใช้ชีวิตสะเพร่าเหมือนที่ผ่านมาอีก จะไม่ลืมกินยาและจะไม่แอบกินอาหารรสจัดอีกเป็นอันขาด
วินาทีที่ภาพทุกอย่างดับวูบเป็นสีดำ พร้อมกับเสีย
