@บ้านใหญ่มาเฟีย
วันต่อมา
จินดาถูกสั่งเอาไว้ให้อยู่แต่เซฟเฮาส์ปลอดภัยของมาวิน ในขณะที่งานศพกำลังเริ่มต้น
"ฮื้อออ...คีย์...กลับมาหาแม่สิ..อึก" เสียงร้องไห้แทบจะขาดใจของท่านหญิงใหญ่ที่ลูบกอดโลงศพ กระจกบานใสเผยให้เห็นภาพชายหนุ่มที่นอนแน่นิ่งตัวซีดไร้ลมหายใจ
"ท่านหญิงใหญ่ครับคือ..."
"ออกไป!ฉันไม่พบใครทั้งนั้นฉันจะอยู่กับลูกชาย"
"ครับ"
ลูกน้องคนสนิทมารายงานถึงความเคลื่อนไหวในแก๊งแต่ถูกไล่กลับ ภายในห้องเย็นตอนนี้มีเพียงร่างไร้ชีวิตกับผู้เป็นแม่
"แม่ผิดเอง...อึก..เพราะเเม่เอง..แม่ฆ่าอีจินดาแม่สั่งคนไปฆ่าพ่อมันและแม่ก็ฆ่ามันซ้ำ ตะ..แต่...ทำไมเป็นลูก..ฮื้อออ"
แกร๊ก~ประตูเปิด
"แค่นั้นที่ผมต้องการ"
"!!!!"
"แม่ทำอย่างนั้นจริงๆ ด้วย"
"นี่มันบ้าอะไ? แกยังไม่ตายเหรอคีย์"
"ผมใส่เสื้อกันกระสุนนะ ที่เห็นเลือดเพราะอัดเลือดปลอมไว้เวลาโดนยิงจะได้สมจริง"
"แผนนี้เพื่อบีบฉันให้สารภาพเหรอ! ล..เเล้ว
