เขาใหญ่
เวลา 15.21 น.
ผมค่อยๆ หันไปมองร่างบางข้างๆที่ตอนนี้หลับไม่รู้เรื่องเลย…ผมนั่งมองใบหน้านวลที่ผมเฝ้าคิดถึงมาตลอดสามปี มันเหมือนฝันเหมือนกันนะ ที่จู่ๆ เธอกับมาอยู่ตรงหน้าผมอีกครั้ง…ถึงแม้ว่าเธอจะดูเย็นชากับผม แต่ผมรู้ว่าเธอสร้างอีกคนขึ้นมาเพื่อป้องกันความรู้สึกตัวเอง…ถึงยังไงผมก็รู้ว่าสุดท้ายแล้วเธอก็ยังเป็นเบลล์คนเดิม เป็นเบลล์ที่คอยสร้างความสดใสให้คนอื่นอยู่เสมอ
“ ถึงแล้ว…” ผมก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูเบลล์ พร้อมกับลูบไร้ผมเธอเบาๆ
“หื้อ…ถึงแล้วหรอ ” ร่างบางตอบเสียงอู้อี้ ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้น
“ เข้าบ้านกัน… ” ผมพูดพร้อมกับเปิดประตูลงรถ
ผมพาเบลล์เข้ามาในตัวบ้านของผม...บ้านที่เขาใหญ่ผมสร้างไว้ได้เกือบปีแล้วล่ะ...แต่ยังไม่เคยเข้ามาอยู่เลย จะมีก็แต่แม่บ้านที่ผมจ้างให้มาคอยทำความสะอาดให้...
ที่ผมสร้างบ้านหลังนี้เพราะผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆผมนี่แหละครับ...เธอเคยบอกผมสมัยที่เรายังเป็นเพื
