นับหนึ่ง ตอน5.
1226 Words
เงินที่วางกองตรงหน้าไม่ใช่น้อย แม้จะพยายามเร่งมือแล้ว แต่ก็ยังไม่ลดลง เงินแสนแรกหมดไปในช่วงหกโมงเย็น แสนที่สอง กำลังค่อยลดลงอย่างต่อเนื่อง แต่มือที่หยิบจับแทบจะตลอดเวลาก็แอบเมื่อยมือ
" เหนื่อยก็พัก จะเร่งอะไร " คนที่กำลังอ่านแผนการธุรกิจ บอกเสียงเรียบ
คนที่นั่งใส่เงินเงยหน้าขึ้นมา อยากจะบอกว่า แล้วตะกี้ใครเร่ง แต่ก็ไม่กล้า
" จะเถียงหรอไง ทำปากแบบนั้น " เค้ายังดุต่อเนื่อง แล้วเงยหน้าขึ้นมา มองออกไปข้างนอก ฟ้ามืดแล้ว
" พนักงานที่นี่มีสามร้อยกว่าคน ถ้าเธอนับไม่ครบคน คนที่ไม่ได้ก็จะผิดหวัง คนที่ได้ก็ดีใจไป "
เค้าบอกแล้วแอบกดดัน คนทำงานเห็นๆ
" ถ้าหมดเวลาโอทีแล้วยังไม่ครบ พรุ่งนี้ดิฉันจะรีบทำให้นะคะ "
วิมลินบอกกับเจ้านาย เข้าใจหัวอกคนทำงานเช่นกัน
" แล้ว ทำไมไม่คิดจะอยู่ต่อให้เสร็จ "
" ไม่สะดวกเลยค่ะ แม่รออยู่บ้าน คงเป็นห่วง ถ้ากลับผิดเวลา "
เธอบอกกับเค้า แล้วก้มหน้าลง รู้สึกผิดว่า บอสจะหาว่าเธอ เรื่องมากไหม หรือ ไม่ทุ่มเทกับงาน
บอสที่มองนาฬิกาบนโต๊ะ แล้วเก็บแฟ้มลง เดินมาที่โซฟา ก่อนจะนั่งลงใกล้ๆ
" เหลืออีก1ชั่วโมงมาทำให้ได้เยอะที่สุดนะ "
บอสหนุ่มวัยสามสิบกว่ามองเงินสด และซองสีขาวที่วางอยู่ แล้วจัดการลงมือทันที วิมลินยิ้มกว้าง ตาเป็นประกาย เค้าไม่ใช่คนแบบที่จับต้องไม่ได้สักนิด คุณคีตะ เป็นคนดี ในแบบของเค้านี่แหละ
" บ้านอยู่แถวไหน " คนที่อยากรู้ถามออกมา
" ลงสถานีรถไฟฟ้า ไปนิดเดียวก็ถึงแล้วค่ะ " วิมลินบอกจุดที่บ้านพัก แล้วมองเค้า ที่ตั้งใจทำงานเต็มที่
" อยู่กับแม่สองคนหรอ "
" ค่ะ พ่อเสียตั้งแต่เด็กแล้ว " เธอบอกกับเค้า
" เสียใจด้วยนะ " เจ้านายบอกอย่างเห็นใจ เข้าใจว่าคนตรงหน้าลำบากไม่น้อย
" ขอบคุณนะคะบอส "
หญิงสาวยิ้มให้กับเค้า แล้วบรรยากาศก็กลับมาเงียบ กริบดังเดิม มีแต่เสียงกระดาษ เสียงเงินที่ถูกนับ และเหมือนจะได้ยิน เสียงหัวใจที่เต้นแรง แข่งกัน หรือเปล่า
เสียงกริ่งบอกเวลาเลิกโอทีดังขึ้น เงินที่กองอยู่ตรงนั้น หมดลงไปแล้วเรียบร้อย วิมลินยิ้มกว้าง กับความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของตัวเอง พรุ่งนี้ พนักงานที่ได้รับค่าขนม คงดีใจมากแน่ๆ
" เก็บเอาไว้ในเซฟก่อน " บอสเดินไปที่เซฟ แล้วหยิบซองเงินยัดลงไปในนั้น ก่อนจะกดรหัส
" พรุ่งนี้เช้า มาทำงานแล้ว ก็ขึ้นมา นับเป็นปึกละร้อย แล้วเอาลงไปแจกได้เลย " คนใจดีบอกอีกครั้ง
" ขอบคุณมากนะคะ บอส บอสใจดีมากๆเลยค่ะ พี่ๆพนักงานคงต้องขอบคุณบอสกันใหญ่ ที่ได้ค่าขนม "
คนที่รับรู้แผนการ ในครั้งนี้เอ่ยชมออกมา คุณคีตะ ไม่ต้องเสียเงินหลายแสนก็ได้ ไม่จำเป็นด้วยซ้ำ แต่คุณคีตะก็ทำ
" ต้องขอบคุณเธอสิ ไม่ใช่ฉัน " เค้าย้อนกลับไป
" ขอบคุณดิฉันทำไมละคะ ไม่ใช่เงินดิฉันสักหน่อย " วิมลิน ย้อนกลับ
คนที่พูดออกไปตามใจคิด ส่ายหน้า
" ก็เธอทำงานหนักเลย " เค้าเฉไฉ
" ไปล้างมือ กลับบ้านได้แล้ว " บอสตัดบท แล้วออกไปยืนรอข้างนอกห้อง
ชั้นผู้บริหารเงียบกริบ ไร้ผู้คน หญิงสาวเดินตัวลีบออกมาจากห้องทำงานของเจ้านายใหญ่ แล้วมองคนที่ยืนรออยู่ที่หน้าลิฟต์ แล้ว
ประตูลิฟต์เปิดออก พร้อมกับที่เค้า ให้เธอเดินเข้าไปก่อน หญิงสาวมองภาพในลิฟต์ที่ตัวเองยืนเคียงข้างกับเค้า แล้วแอบก้มหน้ายิ้ม
ประตูเปิดที่แผนกบัญชีที่ไฟยังเปิด พนักงานนั่งอยู่สองสามคนมองคนที่เดินเข้ามา แล้วยิ้มให้
" โอทีหรอ มาลิน " เค้าปล่อยให้เธอเดินออกมาคนเดียว แล้วตัวลงก็กดลิฟต์ ลงไปข้างล่าง
" ค่ะ " เจ้าตัวเดินเร็วๆ แล้วมองเห็นหัวหน้าที่นั่งอยู่ด้านใน จึงเดินไปหา รายงานความเรียบร้อย
" เรียบร้อยแล้วค่ะพี่เจน พรุ่งนี้บอสบอกให้ไปเอามาแจกได้เลย " หัวหน้างานยิ้มรับ
" เหนื่อยเลยสิเรา รีบกลับเถอะ จะดึกไปมากกว่านี้ "
" งั้นมาลินขอตัวนะคะ " น้องใหม่เดินกลับมาที่โต๊ะเก็บของส่วนตัว แล้วเก็บกระเป๋า เพื่อจะกลับบ้าน หมดงานไปอีกหนึ่งวัน
ประตูหน้าบ้านเปิดออกในช่วงดึกกว่าปกติ คนที่รออยู่ ยิ้มกว้าง เมื่อเห็นหน้าลูกสาว ที่บอกแต่ว่า วันนี้หนูมีข่าวดีจะเล่าให้แม่ฟัง ก่อนจะวางสายไป ระหว่างทางกลับบ้าน
" หิวไหมลูก " คำแรกที่แม่ถามเมื่อเห็นหน้า ทำเอาคนที่ลืมหิว รู้สึกตัวทันที
" มากๆเลยค่ะ " คนที่ทำงานมาทั้งวันบอกเสียงอ้อน แล้วนั่งลงที่โต๊ะอาหาร ภายในครัว
" หนูไปนับเงินล้านมา นะแม่ " ลูกสาวบอกยิ้มๆ แล้วตักอาหารมื้อดึก เข้าปาก
" บอส เค้าจะแจกค่าขนม คนละสองพัน เค้าเลย ให้หนูเอาเงินใส่ซอง " ลูกสาวขยายความ แล้วยิ้มสายตาเป็นประกาย
" พรุ่งนี้ได้เงินพิเศษสองพัน เรากินอะไรกันดี "
ลูกสาวตักไข่เจียวหมูสับใส่ปาก ตั้งใจว่าพรุ่งนี้ จะเป็นเจ๊มาลิน ซื้อกุ้งมาให้แม่กินให้ได้เลย
คนเป็นแม่ส่ายหน้าแต่ยิ้มกว้าง ที่มาลินมีความสุขมาก เพียงแค่ได้ทำอะไรๆให้คนอื่น
" พี่ๆเค้าชวนไปกินข้าวข้างนอกบ้างไหมลูก " คนเป็นแม่ ถามเพราะอยากให้ลูกสาว ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นบ้าง มาลินผูกติดอยู่กับแม่ เพียงคนเดียวมาตลอด หากวันใด นางเกิดไม่อยู่แล้ว มาลินของแม่จะเป็นอย่างไร
" สิ้นเดือนน่าจะไปกินปิ้งย่าง แต่ว่า " ลูกสาวที่ห่วงแต่แม่ เงยหน้ามอง แล้วพูดต่อ
" เดี๋ยวหนูโทรบอกอีกที ถ้ากลับดึก "
คนฟังยิ้มแล้วพยักหน้ารับรู้ ลูกสาวก็พยายามเข้าสังคมเช่นกัน ถ้าทำงานแล้วกลับบ้าน ไม่สนใจใคร ก็ทำได้ แต่ก็ไม่ดีนัก แม้จะไม่สนิทสนมกันมากนัก แต่ก็น่าจะรู้จักรู้ใจกันเอาไว้บ้าง แม่สอนลูกสาวคนเดียว อย่างนั้น เสมอมา
" น้องมาลิน บอสมาแล้วนะ " ทีมเลขาโทรลงมาบอกให้รู้ หญิงสาวยิ้มกว้าง แล้วเดินไปที่โต๊ะทำงานของหัวหน้าแผนกทันที
" มาลินขึ้นไปเอาเงินก่อนนะคะ "
ประตูหน้าห้องเคาะเบาๆ ก่อนจะได้รับคำอนุญาตให้เข้าไป ชายหนุ่มนั่งอยู่แล้ว เงยหน้าขึ้นมา พนักงานสาวตัวเล็ก ที่ยิ้มกว้างเดินเข้ามา
เซฟที่อยู่ในห้องถูกไขออกแล้วเค้าก็หยิบซองเงินออกมา ก่อนจะวางเอาไว้ให้ที่โซฟา
เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับที่แม่บ้าน เดินถือถาดกาแฟ มาเสิร์ฟเจ้านาย
ชายหนุ่มหยิบซองเงินมา2ซอง แล้วเดินไปหาแม่บ้านวัยกลางคน
" อันนี้ให้ป้าเอาไว้ซื้อขนม ส่วนซองนี้ ให้ค่าขนมลูกชาย "
วิมลินน้ำตาคลอเบ้า เธอจะเป็นแฟนคลับคุณคีตะ คนดีคนนี้ แน่นอน
- Writer
