นับหนึ่งจนถึงรัก

นับหนึ่ง ตอน6.

หญิงวัยกลางคนยกมือไหว้เจ้านายด้วยความนอบน้อม คุณคีตะเป็นคนดีอย่างเนื้อแท้ แม้ข่าวคราวจะออกมา ว่าเป็นหนุ่มสังคมเพลย์บอย แต่คนที่เคทีกรุ้ป ที่ได้สัมผัสตัวตนที่แท้จริง จะทราบดีว่า เจ้าตัวดีจริง

" ขอบคุณนะคะ คุณคีตะ "

มือเหี่ยวย่นยกมือไหว้ เจ้านายหนุ่มหล่อรับไหว้ แล้วยิ้มให้ หันมาเห็นคนที่ยืนน้ำตาคลอ ก็ใจอุ่นวาบ วิมลินขี้แยสินะ

อาหารเช้าหน้าตาดี บนโต๊ะที่วางรับรองเจ้านายแต่เช้า หอมละมุนไปทั่วห้อง คนที่นั่งนับเงินอยู่ แอบดมกลิ่นหอมแล้วยิ้มออกมา

" เมื่อเช้ากินอะไรมา " บอสถามระหว่าง ที่ทานมื้อเช้า

คนที่กำลังใจจดใจจ่อ ลืมไปแล้วว่านับถึงตอนไหน มองคนที่นั่งทานอาหาร ด้วยสายตาดุ

" อ้าว ลืมหรอ " เค้าถามกลับแล้วยิ้มออกมา เหมือนพอใจที่ได้แกล้ง

" ไม่ชวนคุยละ ทำงานเลย " เค้าบอกแล้วลงมือทานอาหารเช้าต่อ

มือบอบบางนับซองเงินเสร็จเรียบร้อย แล้วหยิบออกตามจำนวนที่ใช้ ก่อนจะแยกส่วนที่เหลือเอาไว้ให้เจ้านาย

" เสร็จแล้วค่ะ อันนี้ที่เหลือ "

" เอามาวางไว้นี่ " บอสหนุ่มบอกแล้วมองซองที่เหลืออีกร้อยกว่าในมือ ของเธอ ก่อนจะเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงาน

" เรียงเอาไว้ตรงนี้ "

พนักงานในตึกแอบกรี้ดดีใจ กับข้อความที่ส่งหาพนักงานทุกคน เจ้านายแจกค่าขนมพนักงาน โดยที่ให้ส่งตัวแทนแต่ละแผนกไปรับที่ฝ่ายการงานได้เลย วิมลินยิ้มกว้าง หายเหนื่อยจริงๆ ที่ทำงานนี้สำเร็จ จริงอย่างที่บอสบอก ถ้าแจกไม่ครบ รอไปก่อน คนอื่นๆ ที่ยังไม่ได้ คงรู้สึกไม่ดี

" พี่เจนขา วันนี้ไปทานส้มตำกันไหมคะ " รุ่นน้องชวนหัวหน้าแผนก หลังจากยิ้มแก้มปริ ที่ได้เงินพิเศษ

" วันนี้พี่มีธุระ เป็นวันหลังเถอะ "

วิมลินเปิดซองออกมา แล้วยิ้มกับเงินพิเศษ ตั้งใจว่าวันนี้จะกลับบ้านเร็ว

" มาลิน วันนี้ไปไหน " พี่ที่นั่งข้างๆ ถามขึ้นมา

" ไปซื้อกุ้งค่ะ มาลินจะกินกุ้งกับแม่ " ลูกสาวคนเดียวตอบยิ้มๆ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ถ่ายรูปเงินสด ก่อนจะอัพลงในไอจีส่วนตัวของตัวเอง

Malyn บอสใจดี มีที่เคทีกรุ้ป

เพื่อนๆที่ติดตามกันอยู่คอมเม้นท์กันอย่างสนุกสนาน เจ้าตัวรีบเก็บโทรศัพท์มือถือ แล้วเริ่มต้นทำงานทันที

พนักงานในตึกเดินไปทานอาหารในช่วงเที่ยง แคนทีนแน่นขนัด เพราะวันนี้ ทุกคนกินกันนานมากกว่าที่เคย แทบจะทุกโต๊ะจะแน่นไปด้วยจานอาหาร ของกินเล่น และผลไม้ต่างๆ ที่วางเอาไว้ เสียงพูดคุยในช่วงเบรค ดังขึ้นกว่าเดิม

พนักงานในเคทีกรุ้ป จะสลับกันเบรคตั้งแต่11.45 จนถึง 13.45 เพื่อลดการแออัด เพราะส่วนใหญ่ จะทานอาหารที่นี่เป็นหลักแทบทุกคน บัตรพนักงานจะแสกนจ่ายเป็นค่าอาหารกลางวัน หรืออาจจะใช้เงินสด สำหรับบางคน แต่ส่วนใหญ่จะแสกนจ่ายผ่านบัตร แล้วหักเงินเดือน วันตัดยอด

" บอสเนี่ยนะ ถ้าแกจะมีแฟนจริงๆ แกคงจะรักแฟนมาก " รุ่นพี่ที่อยู่มานาน บอกออกมา

" ทำไมคิดแบบนั้น "

" ขนาดเราเป็นลูกน้อง แกยังใจดีขนาดนี้ กับแฟน คงโคตรตามใจ "

" ถ้ามีนะ " คนที่ไม่เคยเห็น บอกยิ้มๆ

" แกอะ คงยังไม่เจอใครนั่นแหละ ถึงยังไม่คบใคร ถ้าคบก็ต้องแบบ ลูกคุณหนู ไฮโซ ดารา แบบนั้น "

คนที่พอมองออก ให้ความเห็น

แล้วคนที่เป็นหัวข้อสนทนา ก็เดินเข้ามาในแคนทีน เสียงปรบมือดังลั่น ที่เห็นบอสเดินมาทานอาหารกลางวันด้วยกัน

วิมลินมองคนที่อยู่ตรงกลาง ท่ามกลางผู้คน คุณคีตะ เหมือนจุดรวมสปอร์ตไลท์ทั้งหมด เค้าหล่อ สุภาพ นิสัยดี ใจดี และเชื่อว่า ผู้หญิงในอนาคตของเค้า ต้องเป็นคนดีและคู่ควร พนักงานเข้าไปพูดจา ทักทาย ขอบคุณ เจ้านายที่ใจดีแบบนี้ เค้ายิ้มนิดๆ แล้วเดินมาที่โต๊ะอาหาร ใกล้กับจุดที่เธอนั่งอยู่

ใบหน้าหล่อเหลามองไปรอบๆ ก่อนจะเห็นใครบางคน ก้มหน้าก้มตา อยู่กับชามอาหารกลางวัน รอยยิ้มน้อยๆ ยิ้มออกมา ก่อนจะมองอาหารมื้อเที่ยง ที่ทีมเลขา เลือกมาเสริฟเจ้านาย

รถเก๋งอายุอานามเกือบสิบปี ขับออกจากกรุงเทพตั้งแต่เช้ามืด สองแม่ลูกเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าคนละใบ ไปนอนค้างคืนที่ชายทะเล ทริปแรกหลังจากเรียนจบรับปริญญา เป็นทริปแรกที่สองแม่ลูก ได้ใช้เวลา เที่ยวด้วยกัน

" ต่อไปนี้หนูจะพาแม่เที่ยวทุกเดือนเลย ดีไหมแม่ " ลูกสาวบอกกับแม่ ระหว่างขับรถ

" จะเปลืองเงินเปลืองทองหรือเปล่าลูก " คนที่เคยรับผิดชอบชีวิตลูกสาวมาตามลำพังบอกออกมา

" ไม่กี่บาทมากน้อยหรอกแม่ นานๆทีเอง " วิมลินอยากให้แม่มีความสุข ได้ผ่อนคลาย และได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข

คนเป็นแม่พยักหน้าแล้วแอบถามขึ้นมา

" มีหนุ่มๆที่ทำงาน มาจีบบ้างหรือยัง " ลูกสาวส่ายหน้ารัวๆ

" ไม่มีหรอกแม่ หนูไม่ได้เจอใครๆด้วยเจอแต่ตัวเลข "

" ตอนเรียนก็ไม่มีแฟน พอตอนนี้เริ่มทำงาน ก็ยังไม่อยากมี สงสัยจะอยู่เป็นสาวแก่ " แม่แซวยิ้มๆ

คำถามของแม่ ทำให้นึกถึงหน้าใครบางคน ที่ผ่านเข้ามา เพียงแวบเดียว ก็จางหายไป เพราะรู้ดีว่า มันเป็นไปไม่ได้

โรงแรมขนาดกลาง ที่อยู่ริมหาด มีรถจอดจำนวนมาก วันหยุดแบบนี้ มีผู้มาใช้บริการ มากกว่าปกติ วิมลินจอดรถแล้วเดินถือกระเป๋าใบเล็กของตัวเอง และแม่ มาเช็กอิน เข้าที่พัก

ตลาดนัดยามค่ำคืน มีนักท่องเที่ยวนับร้อยนับพันคนเดินเที่ยวชมสินค้า หญิงสาวร่างบอบบาง สวมเสื้อยืดกับกระโปรงยาว เดินจับมือแม่ไปตามร้านค้าต่างๆ ก่อนจะเลือกหาของกระจุกกระจิกน่ารัก ราคาไม่แพง

เสื้อผ้าฝ้ายสีขาว ปักลายดอกไม้น่ารัก ราคาไม่แพงที่หยิบมาทาบตัว แล้วหยิบอีกตัว มาให้ผู้เป็นแม่ ทำเอาแม่ค้า เชียร์ให้ซื้อทั้งสองตัว

" คนละตัวนะแม่ เป็นที่ระทึก เอ้ย เป็นที่ระลึก "

ลูกสาวหยิบเงินจากกระเป๋าใบเล็ก มาจ่ายเงินค่าเสื้อ แล้วเดินออกมาที่ทางหลัก ที่เป็นถนนเส้นใหญ่

ร่างสูงใหญ่ของใครบางคน ยืนอยู่ห่างออกไป ไม่ไกลนัก บรรยากาศความมืด โดยรอบ ทำให้ไม่แน่ใจ แต่เมื่อเดินเข้าไปใกล้ในระยะไม่กี่เมตรก็พบว่า เป็นเค้าจริงๆ

ชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงยีนส์ ยืนอยู่ที่หน้าร้านขายรองเท้าผู้หญิง วิมลินมองเค้า และเป็นจังหวะที่เจ้าตัว หันมาเห็นพอดี สายตาของคนสองคน มองกัน แล้วก็มีเสียงเรียกชื่อเค้าดังขึ้นมา

" พี่คีคะ ริสาเอาคู่นี้ ดีไหม "

วิมลินก้มหน้าลง จับมือแม่ แล้วเดินเลี่ยงไป เธอไม่กล้าทักเค้าหรอก ไม่กล้ามองหน้าด้วยจริงๆ