นับหนึ่ง ตอน7.
1293 Words
ใบหน้าที่เคยมีรอยยิ้มจืดเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด กับภาพตรงหน้า แม้จะทำใจเอาไว้แล้ว ว่าอย่างคุณคีตะ ไม่มีทางโสด แน่นอน เพียงแต่สิ่งที่คิดเอาไว้ มันไม่น่าจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้ พนักงานในบริษัทแอบปลื้มท่านประธานก็เป็นเรื่องปกติ แต่เพราะคิดเข้าข้างตัวเองนิดเดียว ว่ามื้อของว่างวันนั้น จะทำให้ตัวเอง พิเศษกว่าใคร ก็คงไม่ใช่นั่นแหละ เพราะถ้าคนพิเศษ ต้องได้ใช้เวลาวันหยุดด้วยกัน
มือที่จับมือแม่เป็นหลัก พาเดินออกไปให้ห่าง แทบจะกลั้นหายใจ เมื่อเดินผ่านไปทางเค้า ตั้งใจว่า อยากจะเลี่ยงไป แต่ก็คงได้ไม่นาน
" พี่คี พี่คีคะ ใจลอยไปไหนแล้ว " สาวสวยตรงหน้า สวมเดรสสั้นตัวบาง ลองสวมรองเท้าส้นต่ำอยู่ ก่อนจะหันมาทำหน้าบึ้งใส่
" เดี๋ยวริสางอนนะ " เจ้าตัวออกอาการวีน แล้วส่ายหน้า
" เอานี่ใช่ไหม " เค้าตัดบทแล้วหยิบเงินสดในซองออกมาใช้
" ท่านประธานใช้เงินในซองขาว มันยังไงคะเนี่ย " คนที่แปลกใจถามขึ้นมา
แล้วมองมือของเค้าที่ดึงแบงก์พันจ่ายค่ารองเท้าให้
" เรื่องเยอะพูดมาก " คนโดนบ่นหัวเราะออกมา แล้วรับถุงรองเท้ามาถือเอง
" ขอบคุณนะคะ พี่ชายคนดี ริสาจะเป็นตัวกลาง ไม่ใช้สาวๆคนไหนเข้ามาหาพี่คี ได้เลย จนกว่าพี่คี จะเจอคนที่ใช่ "
เจ้าตัวย้ำคำสัญญาหนักแน่น
" ดี แล้วอย่าเพิ่งรีบไปมีแฟนก่อนละ " คนที่ตกลงกัน ทำเสียงดุออกมา
" ก็ยังไม่เจอใครเลย ริสาอะ ไม่ชอบคนที่มาชอบริสาหรอก ริสาชอบไปจีบเค้า แต่สำหรับพี่คี ริสายอมแพ้ พี่คีแมนพอที่จะคุยกับริสาตรงๆ ริสาก็แมนพอ ที่จะรับคำพูดนั้น เก็บมาคิด และใส่ใจ ดังนั้น ถ้าเราไปมาหาสู่กัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน ก็ในฐานะพี่ชายน้องสาว ดีอีก ถ้ามีใครมาวุ่นวาย ริสาจะได้บอกไปเลย ว่า คนนี้ แฟนฉัน "
" ก็ไม่ต้องประกาศขนาดนั้น แค่แม่พี่ ไม่นัดดูตัวให้ ก็พอแล้วมั้ง "
คนหวงความโสด บอกออกมา
หญิงสาวข้างตัวยิ้มกว้างออกมา แล้วดึงแขนเค้าไว้ทันที
" พี่คี มีใครอยู่แล้วใช่ไหม บอกริสามานะ "
สองแม่ลูก กลับมาถึงที่พักในช่วงเย็น ทางโรงแรมจัดมื้ออาหารเย็น เอาไว้ ที่ห้องอาหาร ริมสระว่ายน้ำ ผู้มาใช้บริการส่วนใหญ่ เป็นครอบครัว ที่มาพักผ่อนในช่วงวันหยุด ดังนั้น มื้อค่ำ จึงมีแขกจำนวนมาก
" แม่ ไปเดินดูอาหารก่อนเลย หนูจะเฝ้าโต๊ะเอง "
ลูกสาวมองหาโต๊ะอาหารที่ว่าง สำหรับเธอและแม่ ก่อนจะเดินไปวางกระเป๋าใบเล็ก และมองแม่ ที่กำลังเดินดูไลน์บุฟเฟต์มื้อค่ำ
ภาพที่กวนใจที่ตลาดนัด ทำให้ความสดใส ที่มี ลดหายไปมาก คุณคีตะ กับวันสบายๆ ที่แปลกตา ทำเอาคนที่แอบปลื้ม อย่างเธอ น่าจะดีใจ ที่เห็นเค้า มีความสุข แต่เปล่าเลย เธอ เหมือนกับจะอกหัก ทั้งที่ยังไม่มีแฟน
" อาหารน่าทาน แม่ตักมาชิมก่อน "
ผู้เป็นแม่ตักอาหารมาอย่างนิดละหน่อย วางตรงหน้าลูกสาว ที่ดูซึมไปนิด อาจจะเพราะเดินเยอะ หรือ อากาศร้อนก็เป็นไปได้
" ไปเลือกดูสิลูก จะทานอะไร "
วิมลินลุกขึ้นไปตักอาหารบ้าง แล้วพยายามจะสลัดภาพของเค้าออกจากหัวไปให้หมด ก่อนที่ทุกอย่าง จะเกินเรื่องเกินราวไปมากกว่านี้
เสียงพูดคุยในวิลล่าสุดหรู ดังออกมา พนักงานในรีสอร์ต เข้ามาดูแล แขกวีไอพี กลุ่มใหญ่ ที่จองบ้านสุดหรู ราคาคืนละหลายแสน
" ป้า ดีใจ ที่ริสา มาเที่ยวกับพี่คีได้ "
คนเป็นแม่ยิ้มแก้มปริ ที่วันนี้ลูกชาย ทำตัวดีมาก พาน้องไปเที่ยวข้างนอก ก่อนจะพากันกลับมาในช่วงเย็น
ชายหนุ่มยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม แล้วมองออกไปที่ทะเล สายตาของพนักงานในบริษัทของตัวเอง มีแววตัดพ้อ อ่อนไหว จนกวนใจ อยู่ตั้งแต่ตอนนั้น มาจนถึงตอนนี้
" คบกันไปนานๆนะริสา ถ้าพี่คี เค้าดื้อดึง เค้าไม่ใส่ใจ มาบอกป้าเลย ป้าจะจัดการให้ "
คนที่อยากมีสะใภ้บอกด้วยความใจดี มองลูกชายที่ดูท่าจะอารมณ์ไม่ค่อยดี ดื่มไปหลายแก้วแล้ว
" ริสา ก็ตั้งใจแบบนั้นค่ะ จะคบกับพี่คี ไปนานๆ แสนนานเลยค่ะ "
คนฟังยิ้มกว้าง อย่างมีความสุข อีกไม่นาน อาจจะได้จัดงานแต่งงาน หรือ อาจจะได้อุ้มหลาน ก็เป็นได้ คนฝันไปไกล มองการณ์ไกลไปแล้ว หลายขั้นตอน
วันหยุดเสาร์อาทิตย์ หมดลงไปแล้ว วิมลินถือถุงขนมหวานและของฝากถุงใหญ่ เดินเข้ามาที่แผนก ก่อนจะยกมือไหว้สวัสดี รุ่นพี่ อย่างที่ทำทุกวัน
" พี่เจน มาลินมีขนมหม้อแกงมาฝากค่ะ " มือบางส่งถุงขนมใบเล็ก วางให้กับ รุ่นพี่
" ไปเที่ยวมาหรอ "
" ค่ะ มาลินไปหัวหินกับแม่มา " ลูกสาวพาแม่ไปเที่ยวทริปแรกด้วยกัน อย่างมีความสุข แล้วซื้อขนมกลับมาฝาก เพื่อนร่วมงาน
" มาลินเป็นเด็กดีนะ " คำชม ที่ทำเอาใจฟู ทำเอาเจ้าตัวยิ้มกว้าง
" มาลินมีแค่แม่ค่ะพี่เจน ถ้าไม่มีแม่ ก็ไม่มีมาลิน "
เจ้าตัวย้ำคำเดิม แล้วเอาขนมไปวางที่ส่วนกลางของแผนก เพื่อแบ่งปัน ของฝากให้คนอื่นๆ เช่นกัน
ท่านประธานมาทำงานแต่เช้า ใบหน้าเรียบเฉย คุยงานที่คั่งค้าง ตั้งแต่เช้า จรดเที่ยง ทานมื้อกลางวัน แล้วก็เริ่มงาน
" บัญชีขึ้นมาหรือยัง " เสียงของคุณคีตะ ถามถึงแผนกบัญชีที่ยังไม่ขึ้นมา ส่งเอกสาร
" มีอะไรหรือเปล่าคะ ให้เรียกไหม " ทีมเลขาที่นั่งข้างนอก มองหน้ากัน เมื่อบอส ถามออกมา
" เปล่า จะดูก่อนจะออกไปข้างนอก " บอส บอกกับทีมเลขา ทำเอาคนข้างนอก จัดการ โทรลงไปทันที
" มาลิน เอกสารที่ต้องเซ็น วันนี้ เสร็จหรือยัง บอสมีงานจะไปข้างนอก แต่อยากตรวจเซ็นเอง "
คนที่รับโทรศัพท์ถามคนข้างๆ ที่กำลังทำงานอยู่
" เสร็จแล้วค่ะ งั้นเอาขึ้นไปเลยนะคะ " คนรับผิดชอบงาน คว้าแฟ้มเอกสาร แล้วรีบขึ้นไป ตามคำเรียกหาทันที
เสียงประตูหน้าห้อง ดังขึ้น ก็อก ก็อก ก่อนจะได้รับคำสั่งให้เข้าไป
พนักงานแผนกบัญชี เดินเข้ามาพร้อมกับแฟ้มในมือ แล้ววางตรงหน้าเจ้านาย
ใบหน้าเล็ก ก้มหน้าลงมองที่พื้นพรม จนคนที่มองอยู่ถามขึ้นมา
" เจออะไรหรือยัง " คำถามที่บอสถามทำให้ต้องเงยหน้าขึ้นมา
" อะไรนะคะ "
" ฉันถามว่า เจออะไร ที่พรมไหมถึงได้มองจนพรมจะทะลุ "
วิมลินส่ายหน้า แล้วก้มหน้าลงดังเดิม
" เป็นอะไร ไม่มองหน้า "
บอสถามลูกน้องแบบนี้ได้ด้วยหรอไง วิมลินคิดอยู่ในใจ แล้วเงยหน้า สบตาคมดุ ที่มองตัวเองอยู่
" คนนั้น น้องสาว " บอส บอกเสียงนุ่มนวล แล้วยิ้มออกมา เมื่อเห็นลูกน้อง ยิ้มนิดๆ แล้วก้มหน้าลง
" มองหน้ากันได้หรือยัง " บอสยังพูดอะไร ออกมา แบบนี้อีก แล้ววิมลิน จะทำหน้ายังไง
- Writer
