นับหนึ่ง ตอน8.
1231 Words
" อะไรนะคะ " คนที่ยืนอยู่ถามขึ้นมาอีกครั้ง ไม่แน่ใจว่าตัวเอง ได้ยินอะไร ผิดไปหรือเปล่า
" มองหน้ากันได้หรือยัง " เจ้านายถามออกมา แล้วยิ้มนิดเดียว แต่มันมีเสน่ห์มาก คล้ายกับเป็นการอมยิ้มล้อเลียนกัน
" อีกหน่อยคงได้เจอ แล้วถ้ามีโอกาสจะแนะนำ "
เค้าบอกอีกครั้ง แล้วก้มหน้าก้มตา อ่านเอกสารในแฟ้ม แล้วเซ็นต์รับทราบ ปิดแฟ้มลง วิมลินขยับตัวเดินเข้าไปรับแฟ้มคืน แต่คนที่ถืออยู่ ยังกอดเอาไว้แน่น
" เสร็จแล้วใช่ไหมคะ ขอคืนนะคะ "
เธอไม่อยากอยู่นาน หัวใจมันเต้นโครมครามไปหมดแล้ว ทำไมต้องบอกว่า เป็นน้อง ทำไมต้องมองหน้ากัน แล้วทำไมจะต้องแนะนำอะไรอีก ในสมองมีแต่คำว่า ทำไม
"เอกสาร ตรวจเสร็จแล้ว แต่ยังไม่หมดเรื่อง ที่จะคุยด้วย "
บอสเอนตัวไปด้านหลัง แล้วมองหน้าเธอ
" ทำไม ไม่ทัก " เจ้านายถามลูกน้องสาว ที่เดินก้มหน้าหนีไป อย่างรวดเร็ว ไม่ทักทาย
" ไม่อยากรบกวนค่ะ "
วิมลินกัดฟันตอบ เธอเป็นพนักงานธรรมดา จะไปทักท่านประธาน แบบนี้หรอไง เจ้าตัวคิดในใจ
" ทีหลังเจอก็ทัก อ้อ แต่ไม่แน่ ทีหลังอาจจะไม่ต้องทัก เพราะไปด้วยกัน "
วิมลินเดินออกมาจากห้องทำงานของท่านประธานมือเปล่า คุณคีตะใจร้ายมากที่พูดแบบนี้ เค้าคิดอะไรอยู่ถึงพูดมา หัวใจของเธอ เต้นรัวจนจะหลุด ออกมาแล้ว
แฟ้มที่ต้องนำกลับมาด้วย ยังอยู่ในห้องของบอส เจ้าตัวอมยิ้มออกมา เมื่อเห็นลูกน้องวิ่งหนีออกไป แบบนี้ กระต่ายน้อยกำลังตื่นตกใจ สงสัยต้องให้กลับไปหลบในโพรงก่อน แล้วรอจังหวะที่เสือ จะตะครุบเหยื่อ
พนักงานคนสนิท เปิดประตูเข้ามา แล้วเห็นบอสนั่งยิ้มอยู่คนเดียว กระแอมเสียงเบาๆ ก่อนจะถาม
" เดี๋ยวผม ให้ข้างนอก เอาลงไปคืนนะครับ " คีตะยื่นแฟ้มให้ แล้วลุกขึ้นยืน
" ไป เรียบร้อยแล้ววันนี้ "
แฟ้มที่นำมาคืน วางเอาไว้ตรงหน้าพนักงานใหม่ แล้วยิ้มให้กำลังใจ เมื่อเห็นว่า น้องใหม่ แทบจะวิ่งออกมาจากห้อง
" บอส ไม่ค่อยดุหรอก ถ้าทำงานละเอียดรอบคอบ อีกหน่อยก็ชิน "
รุ่นพี่ที่ทำงานมานาน ให้กำลังใจ เพราะคิดว่าน้องใหม่อาจจะโดนดุ ออกมาจากห้อง
" ไง ครับคุณคี " ชายหนุ่มรูปร่างสูงพอๆกัน เดินเข้ามา กอดเพื่อนสนิท ทักทายกัน
" ไม่ไง ครับ คุณแบงก์ " เพื่อนรักทักทายกัน
" ตกลง จะทำแน่นอนใช่ไหม " คีตะถามเพื่อน ที่เรียนจบเชฟ จากต่างประเทศมา ตั้งใจจะมาเปิดร้านอาหารร่วมกัน
" ทำแน่สิครับ กลับไทยคราวนี้ จะลงหลักปักฐาน ทำงาน หาเงินเยอะๆ แล้วมีเมียสักคน "
เชฟหนุ่มที่ใช้ชีวิตต่างประเทศ บอกถึงแผนการที่วางเอาไว้
" โอเค ดีล กูลงทุน มึงลงแรง อยากได้แบบไหน ก็บอกมา อยากทำอะไร กูจัดให้ "
คนคุยกันง่ายๆ บอกออกมา แล้วจับมือกันแน่น มิตรภาพที่ยาวนานมาหลายปี ไม่มีวันเสื่อมคลาย
โต๊ะข้างๆที่เป็นหญิงสาวหลายคนสั่งชุดเมนูขนมเค้ก พนักงานเดินผ่านไป ทำให้เห็นความน่ารักของเค้กชิ้นเล็ก ที่ให้อดนึกถึงไม่ได้
" รับอะไรคะ " พนักงานสาวถามแขกที่นั่งอยู่ด้วยกันสองคน
" เค้กแบบนั้น ใส่กล่องกลับบ้านชุดนึงครับ " คีตะสั่งขนมหวานชุดใหญ่กลับบ้าน ทำเอาคนที่นั่งอยู่ งง ขึ้นมาทันที
" คุณป้า ไม่ต้องระวังน้ำตาลหรอไง "
" กู ไม่ได้ให้แม่กูโว้ย " คีตะบอกยิ้มๆ แล้วจัดการยื่นนามบัตรของลูกน้องให้เพื่อน
" อันนี้เลขากู มึงคุยรายละเอียดทั้งหมด โลเคชั่น งบประมาณ และ แผนธุรกิจมา ถ้าพร้อมแล้ว มาเจอกันอีกที ก็ลงมือได้เลย "
คนที่มีไฟ มีฝัน แต่ขาดงบ ยิ้มกว้าง
" ได้เลยเพื่อน รับรอง ว่าจะไม่ผิดหวัง "
อีกไม่กี่นาที ก็จะถึงเวลาเลิกงานแล้ว สาวๆที่เตรียมตัวจะกลับบ้าน เข้าไปเช็คหน้าตาอีกรอบ ก่อนจะต้องออกไปเจอผู้คน วิมลิน ส่องกระจก แล้วซับหน้าเบาๆ เก็บของลงจากโต๊ะ แล้วเตรียมตัวจะไปเข้าห้องน้ำ เบอร์โทร เลขตองสามตัวหน้า ก็โทรเข้ามาหาเธอ
" สวัสดีค่ะ " เจ้าตัวรับสายเบอร์แปลก แล้วเดินเลี่ยงมาคุย ตรงหน้าบันได เพราะเป็นเบอร์ที่ไม่ได้บันทึกไว้ อาจจะเป็นธุระ
" วิมลิน " เสียงเรียกชื่อ ดังขึ้นมา ก่อนที่หัวใจจะเต้นรัว ขึ้นมาอีกครั้ง
" คะ "
" รู้ไหมว่าใครโทรมา " เค้าย้อนถาม
" น่าจะทราบค่ะ บอส " เธอบอกกับเค้า
" อืม ฉันเอง จะกลับบ้านหรือยัง "
" กำลังจะเลิกงานค่ะ บอสมีอะไรคะ "
" เดินขึ้นบันไดมาชั้นเก้า แล้วเปิดประตูทางออกนะ " เค้าบอกเพียงเท่านี้ แล้วตัดสายไป
เสียงกริ่งเลิกงานดังขึ้น พี่ๆในแผนกกำลังทยอยกลับบ้าน มือบางเปิดประตูทางเดินบันได แล้วเดินขึ้นไปข้างบน ก่อนจะเปิดประตูออกไปข้างนอก
ร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีเทา ยืนรออยู่ที่ข้างรถตู้ ในมือมีถุงกระดาษใบใหญ่
" ซื้อขนมมาฝาก " บอสบอกออกมา แล้วยื่นถุงให้คนตรงหน้า
" ไม่ได้ซื้อให้แบ่งใครนะ " เค้าบอกเป็นเชิงว่า ซื้อมาให้เธอคนเดียว ใบหน้าเล็กแดงร้อนขึ้นมาทันที
" ขอบคุณนะคะ " มือบางยกมือไหว้ แล้วรับถุงกระดาษในมือ มาถือเอาไว้ คนตรงหน้า ยิ้มออกมา
" กลับบ้านดีดีนะ แล้วบอกด้วยว่า เค้กอร่อยไหม " เค้าหันหลัง เดินขึ้นรถ แล้วบอกเสียงเบาอีกที
" เบอร์ที่โทรหา เบอร์ส่วนตัวฉันเอง "
วิมลินเดินเข้ามายืนตรงบันไดนานหลายนาที คุณคีตะ ไม่น่าจะใช่คนแบบนี้ ทุกคนที่นี่ ยืนยันหนักแน่น ว่าบอสไม่ใช่สมภารกินไก่วัด แม้จะมีไก่วัด ที่พร้อมมาก แต่ก็ไม่เคย ทำอะไรแบบนั้นเลย
แม้จะไม่เคยมีแฟน หรือ คบหากับใครมาก่อน แต่การกระทำแบบนี้ มันก็ค่อนข้างชัด ว่าเค้าจีบ มือบางเปิดถุงกระดาษดู ก็พบว่าด้านใน มีเค้กชิ้นเล็ก น่าตาน่ารัก อยู่ในนั้น พร้อมกับ การ์ด ใบเล็ก ที่วางบนกล่อง
@ทานให้อร่อยนะครับ วิมลิน @
เธอจะเป็นแฟนคลับ เค้าต่อไปไหวไหม ในเมื่อผู้เป็นเมน เซอร์วิสแฟนคลับ ขนาดนี้ มือบางลูบตัวหนังสือ ในการ์ด แล้วยิ้มกว้างออกมา เธอกำลังหลงเค้าขึ้นมาทีละนิด จนถอนตัวไม่ไหวแล้วนะ
ผู้เป็นแม่ มองดูขนมเค้กชิ้นเล็ก นับสิบชิ้นที่ลูกสาวหิ้วมา
" แพงไหมมาลิน น่ารัก สวย น่ามอง จนไม่อยากแกะเลย "
เค้กที่สวยหรู ตรงหน้า อยู่ในจานใบเล็กแล้ว
" บอส ให้จ้ะแม่ " ลูกสาวบอกตามตรง บอสให้จริงๆ แต่ไม่ได้แจกทุกคน ก็เท่านั้นเอง
มือบางแกะเค้กให้แม่ก่อน แล้วจึงแกะอีกชิ้นให้ตัวเอง แล้วเก็บที่เหลือใส่ตู้เย็น
โทรศัพท์ดังขึ้นมา ระหว่างที่สองแม่ลูก ทานขนมด้วยกัน
- Writer
