ลูฟาสเลียรอบปลายถันอย่างหยอกเย้า ก่อนจะรวบเม็ดเต่งเข้าไปโรมรันดูดอมในอุ้งปาก ทุกครั้งที่เขาดูด ทุกครั้งที่เขาเลีย และทุกครั้งที่นิ้วแข็งแรงสะกิดลงบนเกสรรักที่กึ่งกลางลำตัว หล่อนก็กรีดร้องราวกับหญิงร่าน
“อ๊า... อ๊า... อ๊า...”
ลูฟาสตั้งใจว่าจะค่อยๆ เล้าโลม จะไม่กัดกินหล่อนอย่างตะกรุมตะกรามอย่างที่อยากจะทำ แต่แล้วความโหยหารวดร้าวมันกำลังบีบเค้นให้เขาข้ามลัดขั้นตอน
“เรา... เราทนไม่ไหวแล้ว...”
บุรุษทะเลทรายผู้ยิ่งใหญ่ไม่อาจจะทานทนได้อีกต่อไป เขาผลักขาอวบให้แยกกว้างออกจากกัน คว้าหมอนใบใหญ่มาสอดรองใต้บั้นท้ายอวบงอน จากนั้นก็จับความแข็งชันยาวใหญ่จดจ่อกับทางเข้า
“อ๊ะ... อื้อ... อ๊า...”
“โอ้ว... โอ้ว... อืมมมม โอ้ว... แน่นมาก...”
คล้ายกับสิ่งที่เกิดขึ้นคือการรอคอยมานานแสนนาน สองสิ่งที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงสอดประสานหล่อหลอมรวมกันอย่างแนบแน่น สะโพกเพรียวของลูฟาสขยับโยกคลึงถี่กระชั้น ในขณะที่ส
