“เรื่องที่ฉันเข้าใจผิดแก ฉันต้องขอโทษแกด้วย”
ขณะอยู่ด้วยกันตามลำพังที่ห้องทำงานภายในคฤหาสน์ เขายอมเอ่ยปากกับน้องชายฝาแฝดเป็นครั้งแรก หลังจากเหตุการณ์ร้ายล่วงเลยไปเกือบสองเดือน
“ไม่ต้องหรอก มันไม่ได้สำคัญอะไร”
สำคัญสิ...เพราะมันทำให้ชีวิตของอคิราห์พังไม่เป็นท่า ต้องเข้าไปอยู่ในคุกเกือบสิบปี ซึ่งเกิดจากความต้องการของเขาเอง เขาเองที่ผิด ผิดจนไม่รู้ว่าจะชดใช้ได้ยังไง
“แกไม่ได้ทำ แล้วทำไมถึงไม่บอก”
“บอกไปแกก็ไม่เชื่อ จริงมั้ย?”
อำนาจในแววตาของอคิราห์ ทำให้อคินยอมรับว่าเขามักจะตกอยู่ใต้อำนาจของน้องชายเสมอ ซึ่งเป็นอีกหนึ่งสิ่งที่เขานึกกลัวมาตลอด
“ฉันจะยอมปล่อยสาให้เป็นอิสระ” แม้หัวใจของเขาต้องเจ็บปวดรวดร้าวแค่ไหน เขาก็ต้องทำ เพราะมันอาจเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เขาสามารถชดใช้ให้แก่น้องชายฝาแฝดได้
“ถึงแกไม่ปล่อย เธอก็เป็นของฉันอยู่ดี”
ใช่...เขาเองรู้ดีแก่ใจว่าหญิงสาวนั้นมีใจให้แก่อคิราห์
