หลายวันต่อมา
ยิ่งใกล้วันที่อ้อมต้องออกจากโรงพยาบาลรามิลยิ่งรู้สึกใจหาย เพราะมันทำให้ตนและอันดาเจอกันน้อยลง
คุณหมอหนุ่มนั่งทำงานในอาการกระสับกระส่าย สมาธิไม่จดจ่ออยู่กับงาน เพราะในหัวเต็มไปด้วยเรื่องของแฟนสาวจอมปลอม
สายตาจดจ่อกับโทรศัพท์ แผ่นหลังเอนติดพนักเก้าอี้ ขณะที่นิ้วมือหนากำลังเคาะโต๊ะทำงาน หลังจากนั้นจึงคว้าโทรศัพท์มากดเข้าแชตของอันดา
เที่ยงวันแล้วแต่อีกคนยังไม่ส่งข้อความมา ก่อนหน้านี้รับปากว่าจะไปทานข้าวเที่ยงด้วย นี่จะเข้าบ่ายโมงแล้วอีกคนยังเงียบกริบ
หรือว่าลืม?
เขาพิมพ์ข้อความแล้วลบหลายรอบ ไม่อยากเป็นคนเริ่มตามเพราะข้อความก่อนหน้านี้อันดาอ่านแต่ไม่ตอบ
ควรส่งย้ำไปอีกรอบดีไหม…
คิดไปคิดมา ส่งไปอีกรอบก็ได้วะ!
ติ้ง…
เขายังไม่ทันกดส่ง ข้อความจากอันดาก็เด้งขึ้นมาก่อน
อันดา : วันนี้คาร์เทียร์มาหา นัดของเรายกเลิกไปก่อนนะคะ วันหลังค่อยไปกินข้าวด้วยกัน ขอโทษที่เพิ่งบอกคุณตอนนี้
