“หวัดดีครับพี่รามิล” อัยย์รีบสะบัดไล่อาการอึ้งที่เห็นรามิลอยู่บ้านตัวเอง แล้วทักทายแฟนพี่สาวอย่างเป็นกันเอง
“เพิ่งกลับเหรอ”
“ครับผม เดี๋ยวบ่ายๆก็จะไปหาแม่อีก พอดีแวะมาเอาของน่ะครับ ว่าแต่พี่รามิลนอนนี่เหรอเมื่อคืน”
“ใช่ เมื่อคืนพี่นอนที่นี่” เขาไม่ปฏิเสธ หลักฐานชัดเจนขนาดนี้โกหกคงไม่เนียน
“อ๋ออ…” อัยย์ลากเสียงยาวๆด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันไปมองพี่สาวที่เพิ่งเดินออกมาจากมุมหนึ่งของบ้าน
“ยิ้มอะไรอัยย์” ยิ้มแบบมีพิรุธ
“เปล๊า” วาสนาจะมีพี่เขยเป็นมหาเศรษฐีอยู่ใกล้แค่เอื้อมมือแล้วไอ้อัยย์ ต่อไปใครเรียกอัยย์คงไม่หันแล้ว เพราะต้องเรียก ‘คุณอัยย์’ เท่านั้น
“แม่รู้รึเปล่าว่าพี่รามิลนอนที่นี่”
“ไม่รู้ และแกก็ห้ามบอกแม่ด้วย”
“ค่าปิดปาก”
“ไม่มี”
“งั้นผมไม่รับประกันนะว่า…”
“เอาไปซื้อขนมกินนะ”
อัยย์ตาลุกวาวเมื่อรามิลยื่นแบงค์เทามาให้สองใบ
“ให้จริงเหรอพี่รามิล”
“รับไปสิ”
“ขอบคุณค้าบบ” อัยย์ไ
