“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ” เธอพูดพลางปลดเข็มขัดนิรภัยที่คาดลำตัวอยู่ออก
“ขับรถกลับดีๆนะคะ”
หมับ
“คะ?” เธอหันไปขานรับรามิลที่จับแขนเอาไว้ในตอนที่เธอกำลังเปิดประตูรถ
“บอกแค่นั้นเองเหรอ?”
“ปกติก็บอกแบบนั้นตลอด”
“แสดงให้้สมบทบาทแฟนหน่อยสิ”
เธอมองรามิลตาปริบๆ ในขณะเดียวกันก็พลอยงงตามไปด้วย เขาอยากให้เธอทำอะไรอีก ปกติเวลามาส่งเธอบอกแค่นั้นตลอด ไหงวันนี้ถึงดูแปลกๆ
แสดงให้สมบทบาทแฟนคืออะไร สมองเริ่มประมวลผลว่าเธอต้องทำอะไรต่อรามิลถึงจะพอใจ ก่อนที่หัวใจจะเต้นแรงดั่งกลองรัว เมื่อรามิลยื่นใบหน้าเข้ามาหอมแก้มเธอโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
ฟอดด
“!!!” หรือนี่คือสิ่งที่เขาบอกเธอแสดงให้สมบทบาทแฟน ปกติบอกแค่ขอบคุณที่มาส่งกับขับรถกลับดีๆ หากแต่วันนี้พิเศษขึ้นมาหน่อย
ถ้าไม่คิดอะไรอย่ามาทำให้หวั่นไหว ยิ่งรู้สึกไปแล้วอยู่ด้วย เจอแบบนี้เข้าไปความรู้สึกพุ่งขึ้นสูงเลยละ พอรามิลเลื่อนใบหน้ามามองเธอโดยที่ระยะห่าง ห่า
