ตฤณรีบเดินจนกลายเป็นวิ่ง ขณะกำลังจะเลี้ยวเข้าสู่ทางเข้าบึงบัว พลันก็มีของแข็งฟาดเข้าอย่างแรงที่บริเวณ ท้ายทอยจนทำให้เขาทรุดฮวบลงกับพื้นทันที ก่อนที่ผู้ประสงค์ร้ายจะค่อย ๆ ลากร่างของเขาไปกับพื้นแล้วลับหายไปสู่อีกฟากของป่า
***
ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง สองสหายก็วิ่งมาถึงปากทางบึงบัว ก่อนจะเร่งรีบไปสู่เส้นทางแห่งปราสาทนางสวาท
และแล้วพวกเขาก็มาถึง..
ปราสาทยังคงตั้งตระหง่านเงียบสงบอยู่เบื้องหน้า ท่ามกลางแสงหมอกเจือจาง และมีแสงสว่างสีทองนวล ๆ ราวกับจุดเทียนหรือเปิดสปอร์ตไล้ท์ที่กำลังวัตต์ไม่มากนัก
“ เอาไงวะมึง เข้าไปเลยไหม ” วีถามเพื่อนอย่างไม่แน่ใจ เพราะไม่รู้ว่าจะเจออะไรอยู่ข้างในบ้าง ขึ้นชื่อว่าผี ใครไม่กลัวก็บ้าแล้ว แต่ความเป็นห่วงเพื่อนมันมากกว่านั้น
“ มาถึงนี่แล้วไม่เข้าได้เหรอ ไป เดี๋ยวจะช่วยไอ้ตฤณไม่ทัน ” ภาคพูดพลางหยิบมีดเ
