“ เอางี้ พวกมึงไปกันเหอะ เดี๋ยวกูเฝ้ามันเอง ” ภูรินทร์ว่า
“ ได้ไงวะ มาด้วยกันจะทิ้งกันได้ไง ไม่ไปก็ไม่ไปด้วยกันทั้งหมด รอสักพัก มันว่าสักชั่วโมงสองชั่วโมง พอมันตื่นก็ค่อยไปกันก็ได้นี่นา ระหว่างนี้ก็หากิจกรรมทำกันก่อน บุญโทนมีอะไรนำเสนอ ” ภาคว่าพลางหันไปหารือผู้นำทาง บุญโทนยิ้ม
“ มีเยอะแยะครับ หาปลา หาไก่ หานก ขุดเผือกขุดมันและหาผักป่าเอาไว้มาทำกิน ทางฝั่งนี้มีกล้วยไม้ป่าเยอะ เผื่อพี่วีจะได้เก็บภาพสวย ๆ ”
“ โอเค จัดไป ”
ภูรินทร์มุดเข้าเต็นท์มาดูเพื่อนก่อนไป ตฤณนอนหลับสนิทพร้อมกับเสียงกรนสม่ำเสมอ เขาขมวดคิ้วด้วยความ แปลกใจ ปกติแล้วตฤณไม่นอนกรนนี่นา จะกรนก็ต่อเมื่อมีกิจกรรมอะไรเหนื่อย ๆ ที่รู้เพราะลดาจะเล่าให้ฟังทุกเรื่อง
นี่อาจจะแปลว่ามันไปทำกิจกรรมอันเหน็ดเหนื่อยบางอย่างมาทั้งคืนใช่ไหมหนอ
ภูรินทร์สลัดศีรษะ
