“คุณพ่อเล่นคลายเครียดกระมังครับ”
“เราควรจะขายบ้านหลังนี้เพราะเงินสดในบัญชีของเราเหลือน้อยเต็มที”
“ขายบ้านหลังนี้แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหนกันคะ” นุสบาเริ่มโวยวาย
“เราไปซื้อบ้านหลังเล็กๆ อยู่กันจะได้ไม่สิ้นเปลืองจ้างคนรับใช้ บ้านหลังนี้ขายได้ ราคาเป็นร้อยล้าน ลูกๆ เรียนจบกันแล้ว ควรจะหางานทำ และใช้เงินอย่างประหยัด” นี่คือทางออกที่มีในตอนนี้
“นี่คุณแม่พูดอะไรออกมาครับ” นนทวัฒน์โวยวายตามน้องสาว เขารับไม่ได้กับสิ่งที่มารดาพูด เพื่อนเอย สังคมเอย และเขาจะกลายเป็นคนที่ไม่มีเงินใช้จ่าย ต้องทำงานงกๆ เป็นลูกจ้างให้คนอื่นดูถูก
“เราต้องยอมรับความจริง” มาตาพูดอีกครั้ง
“ความจริงอะไรกันคะ เงินที่คุณสนให้มาตั้งเยอะแยะ ไม่มีก็ไปขอนังหนูเล็กสิ มันจะหนีไปเสวยสุขอยู่บนกองเงินกองทองคนเดียวได้ยังไงกัน”
“ลืมไปแล้วเหรอไงว่าเราทำสัญญาเอาไว้ คุณสนเขาไม่ให้เราไปยุ่งกับหนูเล็กอีก”
“คุณแม่พูดไม่รู้เรื่องหรือไง ไปขอ
