“ดีไหม” เขายื่นหน้าเข้ามาหา
“ไม่ดี คนบ้า ถอยออกไปเลยนะ” เธอผลักคางของเขาออกห่าง
“เร่งมือหน่อยสิ หิวแล้วนะ ลูกก็ดูท่าจะหิวแล้วเหมือนกัน ท้องถึงได้ร้องซะขนาดนั้น” เขาพูดขณะกลั้นหัวเราะเอาไว้
“ท้องฉันร้องไม่ใช่ลูก” เธอเถียงเขาเอาเป็นเอาตาย แต่สุดท้ายเขาก็ทำให้เธอโมโหอยู่คนเดียว
“นั่นคุณทำอะไรน่ะ ใส่ซอสเยอะขนาดนั้นไม่ได้นะ” นราวดีร้องอย่างตกใจก่อนเข้าไปแย่งทำเสียเอง สนถอยออกมาเหมือนยอมจำนน เขามองคนท้องหยิบจับอะไรอย่างคล่องแคล่วด้วยดวงตาเป็นประกาย นราวดีไม่รู้ตัวสักนิดว่าโดนหลอกและกว่าเธอจะได้กลับบ้านก็คงอีกนาน
“อกไก่วันนี้อร่อยจัง” เขาเอ่ยชมขณะเคี้ยวอกไก่นุ่มๆ ทอดกรอบ กลิ่นหอมกรุ่น
“กินอกไก่ แล้วมามองหน้าอกฉันทำไม”
“ก็เมียทำให้กิน”
“คุณ!!!”
“สนครับ” เขาทวนชื่อตัวเอง
“อย่ามากวนโมโหฉันนะ”
“คุณนี่มองโลกในแง่ร้ายชะมัด”
“กับคุณต้องมองในแง่ดีด้วยหรือไง บอกมาเลยคุณทำอะไรพ่อฉัน”
“ฉันไม่ได
