“น้าน้อยเห็นเหรอคะ!!!”
นราวดีถามอย่างตกใจ เธอกลัวน้อยจะเห็นอย่างอื่นด้วย เพราะสนชอบทำรุ่มร่ามกับเธอ กลั่นแกล้งและคอยหาเรื่องอยู่ตลอดเวลา
“เห็นสิคะ คุณหนูเล็กเองก็รู้ตัวใช่ไหมคะ”
“เอ่อ... คือว่าหนูเล็ก” นราวดีอ้ำอึ้ง ถึงกับพูดไม่ออก
“คุณหนูเล็กต้องระวังตัวเอาไว้นะคะ พวกผู้ชายน่ะไว้ใจไม่ได้หรอกนะคะ”
“ค่ะ” นราวดีรับคำโล่งใจที่น้อยคิดไปอีกทาง มากกว่าจะคิดว่าเธอมีความสัมพันธ์พิเศษกับสน เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเธอคงทำตัวไม่ถูก เนื่องจากเรื่องนี้เป็นความลับระหว่างเธอกับเขา
“คุณหนูเล็กจะทานอะไรเลยไหมคะ” น้อยเปลี่ยนเรื่อง มองหน้าอีกฝ่ายอย่างพินิจพิจารณา ช่วงนี้สังเกตเห็นนราวดีมักเหม่อลอยอยู่บ่อยครั้ง เหมือนมีเรื่องอะไรให้ต้องคิดและหวาดระแวงอยู่ตลอดเวลา
“วันนี้หนูเล็กขอโทษนะคะ ไม่ได้เข้าครัวไปช่วยทำอาหาร เพราะตื่นสาย”
“พักเสียบ้างเถอะค่ะ ไม่ใช่หน้าที่เสียหน่อย” น้อยพูดอย่างเอ็นดูปนบ่น
“หนูเล็ก
