EPISODE 32 :: อดทนไว้เเทนน้อย!

2737 Words

[ลูกพีช :: PART] ผมเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่เข้าไปเช็คสภาพก้นน้อยๆ ของตัวเองมา วันนี้เรียนแทบจะไม่รู้เรื่องเพราะมันเจ็บก้นมากเว่อร์! จะใครล่ะก็ไอ้พี่เเทนเเม่งเก็บกดอดอยากมาจากไหนก็ไม่รู้ใส่กระหน่ำเลยเนี่ย คนนะไม่ใช่กระสอบทราย ไม่ทะนุถนอมกันมั่งเลย! เออ! ได้ข่าวว่าริษาจะไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย เเต่ก็นั่นเเหละเวรกรรมมันมีจริงต่างหากล่ะ เเล้วชีวิตคนเรามันก็อาจจะสั้นเกินกว่าที่จะมานั่งคิดจะเเย่งของคนอื่นเเบบนี้ ถ้าเธอทำชีวิตตัวเองให้มีความสุข ชีวิตริษาอาจจะไม่เจอจุดจบเเบบนี้ก็ได้ "ไอ้พีช เย็นนี้กลับบ้านไงวะ ชาบูป่าวมึง" "ชาบูห่าอะไรวะ ไม่ไหวเเล้วว่ะ..เจ็บตูด" "เบาๆ หน่อยก็ดีนะ ช่วงนี้มีสอบไฟนอลนะเว้ย" "ไอ้เหี้ยเฟรม"ผมจิ๊ปากพลางยกเท้าจะไล่กระทืบมัน เเม่งผมมองตามันก็รู้เเล้วว่าคิดอะไรอยู่! "เเล้วนี่กลับไงให้กูไปส่งหน้าป้ายรถเมล์ป้ะ" "ไม่ต้องหรอก กูกลับได้ มึงไปเหอะ" "ให้จริง" "ก็จริ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD