ภายในวังหลวงบรรยากาศกลับอืมคลึมราวกับมิมีผู้อยู่อาศัย เฟิ่งหลันและจินเยว่หลบอยู่บนหลังคา เฝ้าดูลาดเลาด้านล่างที่เงียบสงัดผิดกับทุกครั้ง
“พี่หญิงปกติที่นี่เป็นเช่นนี้หรือ”
“ไม่หรอก ดูท่าเจ้ามารตนนั้นคงจะสูบวิญญาณผู้คนจนตื่นกลัวหนีหายไปแล้วเป็นแน่”
คนพี่เอ่ยบอกก่อนจะมุ่งหน้าไปยังตำหนักของฮ่องเต้อีกครั้ง หลังจากมาที่ถึงสองคราแล้ว ทั้งคู่หายตัวเข้าไปด้านในก็ยังไม่ปรากฏร่างของคนที่ตามหา
“คนผู้นั้นเอาตัวฝ่าบาทไปไว้ที่ใดกันนะ”
เฟิ่งหลานเอ่ยขึ้น ก่อนที่จินเยว่จะออกความคิดเห็น
“พี่หญิงมิใช่ว่าถูกสูบวิญญานไปแล้วนะเจ้าคะ”
“นั่นสิ ตอนนี้ทุกอย่างก็อยู่ในมือมารตนนั้นแล้ว จะเก็บฮ่องเต้แก่ชราเอาไว้ทำไม”
ทั้งสองต่างก็คิดเห็นตรงกัน แต่ก็ยังมิคิดจะหยุดค้นหา จึงพากันไปยังจวนของสกุลจาง ที่มักจะมีการวางแผนร้ายอยู่เสมอ เพราะคิดว่าฮ่องเต้อาจถูกขังอยู่ที่นั่นก็ได้
จางลั่วหลิงนั่งดื่มสุรากับสหายและคนสนิท
