คำพูดของชีคอัฟฟานทำให้สองพ่อลูกลอบมองกันอย่างสาสมใจ เพราะเขาทั้งสองต้องการให้มาราตีเป็นคนสืบเรื่องราวภายในวังให้
“ลุงต้องขอขอบใจหลานที่เมตตาซูไรดาเช่นนี้”
“ท่านลุงพูดอะไรเช่นนั้น โซธานกับกัวลามีไมตรีที่ดีกันตั้งแต่อดีต แถมเราก็เป็นญาติกันไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหน ท่านลุงอย่าได้เกรงใจไปเลย” คำพูดของอัฟฟานทำให้อับดุลอาซิหัวเราะถูกใจ
“หลานของลุงเก่งกล้าสามารถไม่แพ้ปู่และพ่อเลยสักนิด เพียงขึ้นครองราชย์ได้ไม่นานก็พัฒนารัฐไปได้มากขนาดนี้” อับดุลอาซิแสร้งชม
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกท่านลุง เป็นเพราะกัวลาเก่งและเฉลียวฉลาดด้านการค้า รัฐของเราถึงได้มีสินค้าไว้อุปโภคบริโภคมากมายไม่ขัดสนเช่นนี้” อัฟฟานแสร้งชมไม่ต่างกัน ในอดีตปู่และบิดามอบหมายหน้าที่การจัดการดูแลเรื่องการค้าให้กัวลา แต่เมื่ออับดุลอาซิสืบต่อตำแหน่งหัวหน้าเผ่าก็ยิ่งสร้างความเป็นใหญ่ให้กับตัวเอง รวมอำนาจด้านการค้ามาไว้ในครอบครอง อาศัยเหตุการณ
