Grrrr Grrrr ไอเดนล้วงโทรศัพท์ออกมา เมื่อเสียงเรียกเข้าที่เขารู้ทันทีว่าใคร เมื่อเสียงนี่มีแค่คนเดียว ‘เชือกฟาง’
“เชือกฟาง” เสียงตอบกลับสองพยางค์ ทำให้คนปลายสายถึงกับอึ้ง!
“เกิดอะไรขึ้น” เสียงปลายสายถามกลับมาทันที ไม่เคย เพราะไม่เคยที่ไอเดนยามปกติจะเอ่ยเรียกชื่อเธอเต็มๆแบบนี้ ‘ยายตัวเล็ก’ ต้องคำนี้ต่างหากที่ไอเดนมักจะใช้เรียกด้วยน้ำเสียงวางอำนาจ
เชือกฟางเบิกตากว้าง เมื่อเสียงที่เธอได้ยินไม่ใช่คำตอบของคำถามที่เธอถามไป แต่เป็นเสียงร้องไห้ ไม่มีเสียงคร่ำครวญ แต่เธอก็ได้ยิน เชือกฟางมองซ้ายมองขวาและเดินออกมาจากตรงนั้น มุ่งหน้าไปยัง ‘ฐานทัพ’ ที่นั้นเป็นอีกที่ที่เธอมักจะนอนเล่น ดูวิว ดูทะเลสาป เพราะคุณปู่พีท ยกที่นี่ให้เธอกับไอเดนนานแล้ว
เชือกฟางเข้าไปด้านในถึงแม้จะพลบค่ำแต่ที่นี่ปลอดภัย ทุกอาณาบริเวณบ้านของคุณปู่จะปลอดภัยทุกจุด โดยที่เธอยังคงถือโทรศัพท์แนบหูมาตลอดทาง เธอยังได้ยินเสี
