วันต่อมา 07.30 น.
ครืด!! ครืด!! ครืด!!
เสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่ตอนนี้ ปลุกให้ร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา
เธอเอื้อมมือไปหยิบตัวต้นเหตุบนโต๊ะข้างหัวเตียงนั้นขึ้นมาดู ก่อนจะพบว่าใครที่โทรมาปลุกเธอเวลานี้
สายเรียกเข้า เจเดน
ควีนมองดูเวลาตรงมุมบนซ้ายของหน้าจอโทรศัพท์ที่บ่งบอกว่าตอนนี้ยังเช้าอยู่เลย ก่อนจะกดรับสายแล้วกรอกเสียงตัวเองลงไป
“นายนี่ชอบโทรมาปลุกฉันตลอดเลยนะ”
(ยังไม่ตื่น?)
“ตื่นตอนที่นายโทรมานี่แหละ มีอะไร?” หญิงสาวเอ่ยถามปลายสายด้วยน้ำเสียงเนือยๆปนหงุดหงิดเล็กน้อย
(อยู่หน้าห้อง มาเปิดประตูให้หน่อย)
“มาทำไม?”
(มาเปิดดิ ให้ไว)
“เออ รู้แล้วๆ!” ควีนตัดสายเจเดนทิ้งไปด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะลุกจากเตียงนอนแล้วเดินออกไปเปิดประตูให้กับเพื่อนรักของเธอ
แกร๊ก!!
แอ๊ดดดด!!
“มาทำไมแต่เช้า?” ทันทีที่บานประตูถูกเปิดออก ควีนก็เอ่ยถามเจเดนไปใน
