เช้าต่อมา
ขณะที่ทุกคนกำลังกินมื้อเช้ากันอยู่ พะพายก็เดินออกมาบอกกล่าวแสร้งทำเป็นป่วยหนักมีไข้ตัวร้อนจี๋ "ลีวายพะพายปวดหัวมาก คงไปช่วยสำรวจไม่ได้นะคะวันนี้"
"อืม พักผ่อนซะ" ลีวายตอบ
"หนูไปด้วยได้ไหมคะ" โมบายเสนอตัว
"ทางก็ลำบากจะไปให้เป็นภาระทำไม ช่วยหายาให้พี่หน่อยสิพาราอะ" พะพายรีบขัดและออกคำสั่ง
"อยู่นี่แหละ ฟ้ามืดฟ้ามัวฝนด้วยเผื่อฝนตก" ลีวายกลัวโมบายจะต้องลำบาก จึงตัดสินใจให้อยู่ที่นี่
ห้องพะพาย
"ฉันปวดหัวไปหายามาหน่อยสิ" พะพายสั่ง
"ค่ะ งั้นพี่รอนี่ละกัน เห็นแก่ความเป็นเพื่อนมนุษย์นะ"
"อยู่ในตู้เก็บอุปกรณ์นะ"
"อืม เดี๋ยวไปหยิบให้ค่ะ"
ไม่นานตัวเล็กก็กลับมาพร้อมกับยาพาราและแก้วน้ำอุ่นยื่นให้คนป่วย แต่เรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อพะพายลุกขึ้นมาผลักโมบายเต็มแรงจนล้มลงแก้วตกแตกกระจายเต็มพื้น
เพล้ง!
"อัก โอ๊ยยยย" พะพายใช้จังหวะนั้นหยิบมีดที่เตรียมไว้ขึ้นมาแทงโมบาย โชคดีที่เธอ
