ลีวายพยายามข่มตาให้หลับตามโมบาย แต่ท่อนที่แข็งเพราะโดนตัวเล็กทับก็ยังไม่ยอมสงบลงง่าย ยิ่งถูกหน้าอกอิ่มอวบเบียดเสียดอยู่ จิตใจของชายหนุ่มก็ยิ่งเตลิด
"แม่งหลับเฉย คนซวยก็กูสินะ" ลีวายพึมพำจ้องมองหน้าตัวเล็กที่เคลิ้มหลับ "เชี้ย! ยิ้มของไรมึงวะไอ้ลีวาย เขินห่าไรเนี่ย! ละเมื่อไหร่ท่อนจะเลิกแข็ง ถ้าไม่เห็นว่ากำลังอักเสบจนเกือบตายเธอโดนฉันอีกยกแน่มานอนยั่วแบบนี้"
เช้าต่อมา
บนโต๊ะอาหาร
"เรื่องเรียนไปถึงไหนแล้ว" พ่อเอ่ยถามลูกชาย
"เรื่อยๆ" ลีวายตอบ
"เรียนให้จบมาช่วยงานฉัน"
"รู้แล้วหน่า!"
"แล้วแฟนล่ะแกมีหรือยัง? ตั้งแต่เลิกกับพะพายก็ไม่เห็นว่าจะคบใคร หรือรู้จักเข็ดหลาบ"
"นี่มันเรื่องส่วนตัวผมนะ'
"ก็แค่อยากรู้"
เมื่อเห็นหน้าลูกชายเริ่มไม่สบอารมณ์จึงหันมาถามสาวน้อยที่กำลังยกน้ำส้มคั้นดื่มกับมื้ออาหารแสนหรูหรา
"หนูโมบายละมีคนมาจีบบ้างไหมสวยขนาดนี้"
"ยะ..ยังค่ะ" โมบายรีบตอบ
"อย่าโกหกลุงนะ
