LAILAH
“Heto, Melen. Uminom ka muna ng tubig,” marahang saad nu’ng Manang Helda ang pangalan sabay inabot kay Melen ang isang baso ng tubig habang naka-upo kaming tatlo rito sa sofa ng sala nila. Tinanggap naman n’ya kaagad ‘yon at dahan dahang ininom. Pagkatapos ng nangyari kanina, inawat ko na s’ya at sinabihan kami ng may ari nitong bahay na dito muna kami dumiretso. “Sandali lang, maghahada muna ako ng makakain n’yo. Dito lang kayo mga Hija," mahinahong usal n'ya pa at tumalikod sabay nag-lakad papalayo.
Huminga ako ng marahas. “Tama na ‘yon, ‘wag ka munang bumalik do’n hangga’t nandu’n ang mga gagong ‘yon,” mahinahong sambit ko habang hinihipo ang likod n’ya. Napansin kong hindi pa rin s’ya nakurap hanggang ngayon at naka-tulala na. “Pasens’ya ka na kung hinayaan kita kanina, gust
