“อันนา...สำหรับผมแล้วคุณเป็นเพื่อนที่ดีและสำหรับคุณผมก็จะเป็นเพื่อนที่ดีต่อคุณเสมอ ผมอยากให้คุณตั้งความหวังไว้ที่ใครสักคนซึ่งเป็นคนที่ใช่มากกว่าที่ผมจะเป็น”
“นั่นเพราะคุณมีใครคนใหม่ใช่มั้ยคะ!”
คำกล่าวของอันนาทำให้ชายหนุ่มซึ่งกำลังจะหันไปเปิดประตูรถหยุดชะงัก ร่างสูงใหญ่หันกลับไปยังหญิงสาวที่ยืนมองเขาด้วยดวงตาแดงก่ำหากเธอก็ไม่ยอมฟูมฟายออกมาได้แต่สบประสานกับสายตาสี บรูเน็ตเข้มที่มีบางอย่างไหววูบ
“ผมจะไปบรู๊คลิน...แต่คุณมาที่นี่ได้ตลอดเวลา คุณอาจจะมาทานอาหารเป็นเพื่อนคุณพ่อ”
“มีใครอยู่ที่นั่นเหรอคะ...คุณจะไปหาใครที่นั่น”
“หัวใจของผม”
อีธานตอบกลับไปสั้น ๆ แต่หัวใจของอันนาถึงกับนิ่งอึ้ง แววตาของหญิงสาวทั้งสับสนและตระหนกในเวลาเดียวกันแต่ที่รู้แน่ ๆ คือเธอกำลังพบกับความผิดหวังใหญ่หลวง และโดยไม่รู้ตัวน้ำตาของเธอหยดลงบนแก้ม ทว่าก็แค่หยดเดียวเท่านั้นที่มันซึมเข้าไปในริมฝีปากสั่นระริก
“หัวใจขอ
